در سال 1859م گروه های مذهبی اسكاتلندی پای به سرزمین مالاوی كه آن زمان، نیاسالند نام داشت، نهادند و از آن پس حكومت انگلیس در این ناحیه مستقر شد. مالاوی در سال 1891م به تحت الحمایگی انگلستان در آمد و جزو مستعمرات بریتانیا در شرق افریقا گردید. در سال 1953م، دولت بریتانیا به منظور ایجاد اتحاد و یك پارچگی میان سرزمین های تحت نفوذ خود و تاراج سهل تر منابع مستعمراتش در جنوب و مركز افریقا، فدراسیون رودزیا و نیاسالند را تشكیل داد. تشكیل این فدراسیون با مخالفت سیاهان مواجه شد تا این كه در سال 1962، در پی تظاهرات و شورش های گسترده، نهضتی جدی برای انحلال این فدراسیون به وجود آمد. این فدراسیون در سال 1963 از هم پاشید و در پی آن در 6 ژوئیه 1964، كشور نیاسالند به طور كامل از انگلستان مستقل شد و مالاوی نام گرفت. مالاوی با بیش از 118 هزار كیلومتر مربع مساحت در جنوب شرقی افریقا قرار دارد و با كشورهای تانزانیا، زامبیا و موزامبیك همسایه است. از جمعیت نزدیك به 11 میلیونی مالاوی بیش از 50% مسیحی و عمدتاً پروتستان مذهب هستند. پایتخت مالاوی لیلونگوه و واحد پول آن كواچای مالاوی است. اكثریت سكنه مالاوی به دو زبان رسمی انگلیسی و چی چوا صحبت می کنند و از نژاد سیاه هستند. از شهرهای مهم مالاوی، بلانتایر، مزوزو و زومبا می باشد. نظام سیاسی حاكم بر مالاوی جمهوری چند حزبی با یك مجلس قانون گزاری می باشد.
