وفات "آیت الله ابوالقاسم رحمانی"؛ عالم و مدرس برجسته حوزه (1416ق)

27 شوال
آیت الله ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی

آیت الله ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی در سال ۱۳۰۲ش (۱۳۴۲ق) در خلیل محله بهشهر چشم به جهان گشود. او از كودكی كسب علم و دانش را آغاز نمود و به تحصیل علوم حوزوی پرداخت. وی سپس برای تكمیل مدارج علمی خود، در سال ۱۳۲۵ش راهی حوزه نجف اشرف شد و از محضر حضرات آیات عظام: سیدمحسن حكیم، سیدمحمود شاهرودی، سیدابوالقاسم خویی و میرزاهاشم آملی بهره های فراوان برد و در همان جا به تدریس مشغول گردید. آیت الله رحمانی پس از چهارده سال اقامت در حوزه نجف به زادگاه خود بازگشت و یك هفته پس از آن، توسط آیت الله كوهستانی، عالم منطقه و استاد اولیه خود، به عنوان فقیه، عالم و ملا معرفی گردید. وی در زادگاه خود، حوزه علمیه، مسجد و حسینیه تأسیس كرد و به امر ارزشمند تدریس و ارشاد همت گماشت. مدتی بعد، آیت الله رحمانی به تهران رفت و پس از اقامتی ۱۴ ساله، در سال ۱۳۶۴ش راهی شهر قم گردید. معظم له عاشق تدریس بود و در تهران هر روز تا ده درس می داد. از این عالم بزرگوار تألیفاتی به جای مانده است كه: "شرحی بر عروةالوثقی"، "رساله در مشتق"، "رساله در طلب و اراده" و... از آن جمله اند. آیت الله ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی، این فقیه فرزانه سرانجام در ۲۷ اسفند ۱۳۷۴ش برابر با بیست و هفتم شوال المکرم سال ۱۴۱۶ هجری قمری در سن هفتاد و دو سالگی پس از نماز صبح بدرود حیات گفت و پس از تشییعی باشكوه در مدرسه ای كه خود در زادگاهش بنیان نهاده بود، مدفون گردید.

Share