سیمون بولیوار در ۲۴ جولای سال ۱۷۸۳میلادی در خانواده ای اشرافی در کاراکاس به دنیا آمد. اجدادش از مأموران برجسته و عالی رتبه کشور اسپانیا وابسته به خاندان سلطنتی پادشاهی اسپانیا بودند. خاندان وی در آن زمان از ثروتمندترین خانواده های اسپانیایی بوده اند. سیمون در سن ۳ سالگی پدرش و در سن ۹ سالگی مادرش را از دست داد و توسط عمو و معلمانش پرورش یافت. او ابتدا در ونزوئلا و سپس در اروپا تحصیل کرد. او در اروپا توانست دانش های ادبی و علمی خود را عمیق تر کرده و با انقلاب فرانسه آشنا شود. آرمان های دموکراتیک الهام گرفته از انقلاب فرانسه زندگی او را تحت تأثیر قرار داده و او را به مبارزه برای استقلال آمریکای جنوبی متقاعد کردند. بولیوار در سال ۱۸۰۱میلادی با ماریا ترسا دل تورو ازدواج کرد و به کشور خود ونزوئلا بازگشت، اما با گذشت کم تر از یک سال از بازگشت، همسرش بر اثر ابتلا به بیماری تب زرد مرد و بولیوار پس از سه سال اقامت در ونزوئلا در سال ۱۸۰۴میلادی به اروپا رفت. مبارزه جدی استقلال طلبانه مردم ونزوئلا برای آزادی در ۱۸۱۰میلادی آغاز گشت و فرماندهی آن را ژنرال فرانسیسکو دمیراندا به عهده داشت. او از بولیوار دعوت به همکاری و پیوستن به سپاه مبارز آزادی خواه ونزوئلا با درجه سرگردی کرد. بولیوار به این سپاه آزادی طلب پیوست. از آوریل سال ۱۸۱۰میلادی، کلنل بولیوار به یکی از رهبران عمده جنبش آزادی بخش ونزوئلاتبدیل شد. با این حال، در ژوئن سال ۱۸۲۱میلادی بود که پس از پیروزی در کارابوبو توانست اسپانیایی ها را از خاک ونزوئلا بیرون براند. از آن پس سیمون بولیوار تلاش خود را معطوف آزاد کردن سایر مستعمرات اسپانیا در قاره آمریکای جنوبی کرد. جنگ در پس جنگ؛ بولیوار موفق شد جمهوری بزرگ کلمبیا را متشکل از کشورهای کلمبیا، ونزوئلا و اکوادور آزاد تشکیل دهد. او مبارزات استقلال طلبانه دیگر کشورهای آمریکای لاتین مانند پاناما، بولیوی و پرو را نیز رهبری کرد. بولیوار در ۱۷ دسامبر سال ۱۸۳۰میلادی در نزدیکی شهر سانتامارتا در کلمبیا به علت ابتلا به بیماری سل درگذشت. تندیس او سوار بر اسب پس از مرگش ساخته و در شهر لیما پایتخت پرو برپا شد. هم اکنون تندیس او در بسیاری از شهرهای جهان برپاست. در سال ۱۳۸۵ه.ش شهردار تهران بلواری را در شمال جنت آباد به نام سیمون بولیوار نام نهادند.
مطالب مرتبط
