هِرْمان مِلْویل، ادیب معروف امریكایى در اول اوت 1819م از پدری انگلیسی و مادری هلندی در نیویورك امریكا به دنیا آمد. ورشكستگی و مرگ پدر و عطوفت مبالغه آمیز مادر موجب شد كه ملویل سراسر عمر را در كشمكش های روحی - احساسی به سر بَرَد و این مسائل در آثارش انعكاس یابد. هرمان از نوجوانی دارای شوق حادثه جویى گردید و در نوزده سالگی به عنوان یك ملوان ساده، كار بر روی كشتی را آغاز كرد. اما زندگی دشوار در بندر، رفتار خشونت آمیز فرماندهان و سختگیری همكارانش، اولین سرخوردگی ها را در او پدید آورد. وی در طی سفرهای بعد تصمیم گرفت تا ماجراهای مسیر را یادداشت كند كه این امر به نگارش دو كتاب خاطرات انجامید. وی در این كتاب ها، خاطره های دل انگیزی مطرح می نماید و شوق خود را به افق های دور دست و شكوه و جلال بكر و وحشیانه طبیعت نمودار می سازد؛ شكوهی كه حتی از قلمرو افسانه نیز پا فراتر گذارده و به فضای نامتناهی رسیده است. این دو كتاب، پیروزی و موفقیت زیادی به دست آوردند و ملویل با خلق داستان های مربوط به دیار دور دست و بیگانه، مبتكر شیوه ادبی و هنرمندانه ای گشت كه بعدها نویسندگان نام آوری از آن تاثیر پذیرفتند. وی در سال 1849م كتاب مارْدی را به صورت هجوی نیش دار از زندگی اقتصادی جامعه غرب و مذهبِ آمیخته با سالوس و ریا نگاشت كه جنبه كنایه ای كتاب درباره مردم پرمدعای نیویوركْ، مورد پسند خوانندگان قرار نگرفت. ملویل چندی بعد، شاه كار خود، موبی دیك را نگاشت كه تمثیل و نشانه ای است از مردی عصیان زده در برابر قدرت شرّ و مصمم به خلع سلاح كردن این قدرت و غلبه بر آن. ارزش این كتاب به سبب قصه مرموز و پیچیده و دشوار به صورت معماهای هیجان زده، بسیار دیر شناخته شد و اظهارنظرهای انتقادی و ترجمه های فراوانی از آن صورت گرفت. ملویل در سال 1876م داستان بزرگ فلسفی و منظوم خود را به نام كِلْرِل منتشر كرد. كِلْرِل شامل رؤیاهای مبهم از آشتی با عالم خلقت می باشد كه هنوز هم نامفهوم و تاریك مانده است. هرمان ملویل سرانجام در 28 سپتامبر 1891م در 72 سالگی درگذشت. ملویل امروزه به عنوان یكی از بزرگان ادب امریكا شناخته می شود، در حالی كه به علت ابهام و جنبه های تمثیلی و اشاره ای آثارش، در زمان حیات ناشناخته باقی ماند.
