اوج گیری شخصیت جمال عبدالناصر رئیس جمهور مصر در جهان عرب به عنوان یک شخصیت ضداستعماری و فراخوانی وی مبنی بر اتحاد کشورهای عربی، در گام نخست به تأسیس جمهوری واحدی متشکل از مصر و سوریه و یمن انجامید. با توجه به حضور انگلستان در منطقه و خطری که از یک پارچگی جهان عرب و امت اسلامی علیه انگلستان به چشم می خورْد، این دولت استعماری درصدد برآمد تا در مقابل تصمیم عملی شده جمال عبدالناصر، دست به اقدامی مشابه بزند. در این میان، حاکمیت خاندان هاشمی بر دو کشور عراق و اردن و تسلیم هر دو در مقابل سیاست های انگلستان باعث شد تا پیمانی تحت عنوان اتحاد هاشمی میان دو رژیم سلطنتی عراق و اردن به امضا برسد. فعالیت های انگلیس سرانجام در 11 فوریه 1958میلادی به نتیجه رسید و براساس توافقنامه تشکیل فدراسیون عربی متشکل از عراق و اردن، مقرر شد دو کشور در عین حفظ موجودیت مستقل خود، از سیاست خارجی هماهنگ و توافقات مشترک در امور داخلی پیروی نمایند. عکس العمل جمال عبدالناصر در برابر تشکیل این فدراسیون و فراخوانی طرفداران خود در ارتش عراق، به کودتای نظامیان در سحرگاه 14 ژوئیه 1958میلادی انجامید. کودتاگران که به رهبری عبدالکریم قاسم و عبدالسلام عارف دست به این اقدام زده بودند، از یک طرف رژیم سلطنتی را سرنگون و سران آن را اعدام نمودند و از سوی دیگر حکومت جمهوری در عراق اعلام کردند. چند روز پس از پیروزی و تثبیت حکومتِ کودتایی جدید، در اول اوت 1958میلادی پیمان اتحاد هاشمی یا فدراسیون عربی عراق و اردن که برای مقابله با اتحاد مصر و سوریه تشکیل شده بود، پس از 6 ماه فعالیتْ منحل اعلام گردید.
