آیت الله سیدعلی اكبر برقعی قمی متخلص به كاشف در سال ۱۲۷۸ش (۱۳۱۷ق) در قم به دنیا آمد. وی پس از فراگیری مقدمات علوم حوزوی، راهی نجف اشرف شد و از محضر حضرات آیات: میرزای نائینی و سیدابوالحسن اصفهانی، فقه و اصول و از میرزا علی اكبر حكمی یزدی، منطق و فلسفه و هیئت را فرا گرفت. آیت الله برقعی هم چنین از حضرات آیات میرزامحمد ارباب، شیخ عباس قمی و آقابزرگ تهرانی اجازه روایت و حدیث گرفت. آیت الله برقعی از آن پس راهی قم شد و پس از ورود آیت الله شیخ عبدالكریم حائری به قم، وی به عنوان یكی از مشاوران آن بزرگوار، درباره مشكلات طلاب با مؤسس حوزه علمیه، تبادل نظر می كرد. آیت الله برقعی در زمان جنگ جهانی دوم به تشكیل انجمن خیریه ای جهت كمك به مردم همت گماشت و پس از جنگ، در اجتماعات متعددی سخنرانی كرد. این عالم ربانی به عنوان یك پیشوای روحانی در كنگره جهانی صلح در پاریس و وین به ایراد سخن پرداخت كه پس از آن سخنرانی و مراجعت از اروپا، از قم به شیراز و بعد به یزد تبعید شد و این تبعید، چهارده سال به طول انجامید. هم چنین "راهنمای دانشوران"، "مهر تابان"، "جلوه حق"، "درج گهر" و "سیاست نامه حضرت علی (ع)" و... از جمله آثار اوست. آیت الله برقعی قمی سرانجام در سیزدهم مردادماه ۱۳۶۶ش برابر با هشتم ذی القعده ۱۴۰۷ق در سن هشتاد و هشت سالگی در تهران درگذشت.
دیدگاه‌ها
سخنان ایشان درپاریس ووین چه بودکه باعث تبعیدشان شد؟
همه مطالب خاصی که در مورد ایشان در دسترس بوده در این صفحه نگاشته شده:
زندگی نامه سیدعلی اکبر برقعی قمی