هانری رونه آلبرت گی دو موپاسان، نویسنده برجسته فرانسوی در پنجم اوت ۱۸۵۰م در ایالت نورماندی فرانسه به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات ابتدایى و متوسطه در زادگاهش، به خدمات دولت پرداخت و در همین زمان، اولین مجموعه شعریش را با نام "خداوند متعال" منتشر كرد. موپاسان در سال های بعد با انتشار داستان های كوتاه، خود را در ردیف استادان ادب فرانسه قرار داد. در این زمان، مردم او را یك نثرنویس قابل ستایش و یك داستان سرای عالی قدر می شناختند. از این هنگام بود كه موپاسان تمام زندگی خود را وقف ادبیات كرد و به پدیدآوری آثار جدید همت گماشت. او با خلق آثار نو، استادی خود را برای چندمین بار نشان می داد و شهرت می یافت. موپاسان اعتقاد راسخی به لفظ دقیق داشت و بیانش نه تنها دقیق، بلكه موجز، طبیعی، متین و اغلب كنایه دار است. ذكر نكات ضروری درمورد اشخاص، موقعیت ها و بسط و تكامل داستان و درآمیختگی منطق با منتهای سادگی، از ویژگی های برجسته آثار اوست. افكار و سبك موپاسان در داستان های كوتاه و جدید فرانسه كاملاً مؤثر بوده است. داستان های وی همانند آثار بیشتر واقع گرایان و طبیعت گرایان، از بدبینی و تلخی سرشار است. او نویسنده ای بدبین است كه دارای نثری شیوا و زیباست و از كنایات مخصوص خود استفاده می كند. موپاسان در حدود ۳۰۰ داستان كوتاه نوشته است كه بعضی از آن ها، از نظر سبك و واقع بینی روان شناختی بی نظیرند. او فرضیات روان شناسی و هنری و اغراض اجتماعی و اخلاقی و تخیل انقلابی و افكار آشفته نداشت. نفوذ دنیای خارج در او بی اثر بود و هرگز چیزی را كه ندیده بود وصف نمی كرد. به علت همین محدودیت ها بود كه هنر او در چهارچوب محدودی پرورش و گسترش یافت. با این حال و در همین محدوده نیز، هرگز نویسنده ای بر او پیشی نگرفته است. موپاسان در سال ۱۸۸۶م دچار بیماری روانی و حسی شدید شد كه به تدریج او را تا مرز خودكشی نیز به پیش برد. هم چنین، بیماری های عصبی و كار توان فرسا و افراط در خوردن داروهای مختلف، او را از پای درمی آورد. در این زمان، نفرت شدید او از بشر و خیالات و اوهامی كه به سرش زده بود، شدت یافت و موپاسان را دچار فلج عمومی گرداند. دنیای موپاسان، دنیایى تاریكی بود. وی به زندگی بشری و رنج، با بدبینی می نگریست و پیوسته در وسوسه مرگ به سر می برد. اما بدبینی او پیوسته با طنز آمیخته بود. قدرت مشاهده و ژرف بینی و نبوغ نویسندگی و سبك ساده و مستقیم و خاص موپاسان، نفوذ عظیم وی را در خارج از كشور فرانسه، حتی بیش از كشورش استوار كرد و او را كامل ترین و پایدارترین نماینده سبك واقع گرایی ساخت. هانری موپاسان سرانجام پس از طی دوره رنج و بیماری، در ششم ژوئیه ۱۸۹۳م در سن ۴۳ سالگی درگذشت.
