حاج میرزا حسین نایینی از بزرگ ترین علما و فقهای قرن چهاردهم هجری است كه به كثرت تحقیق و فصاحت و كتابت معروف می باشد. وی درنایین به دنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات به اصفهان رفت و پس از ده سال، راهی حوزه ی نجف گردید. درنجف از محضر آیات عظام: فشاركی، صدر و میرزای بزرگ شیرازی و آخوند خراسانی بهره گرفت و پس از مدتی بر كرسی تدریس نشست. سیدمحسن حكیم، سیدمحمود شاهرودی، سید محمد حجت، سیدابوالقاسم خویى و میرزا هاشم آملی و ده ها فاضل، مجتهد و فقیه از جمله شاگردان او می باشند. میرزای نایینی از طرفداران نهضت مشروطه و یكی از رهبران آن بود و كتاب تَنبیهُ الاُمَّة را در زمینه ی حكومت اسلامی نگاشت. وسیلةُ النَّجاة، قاعده ی لاضرر، احكام خلل و تعلیقه بر عُروَةُ الوُثقی ازدیگر كتب اوست. این عالم عالی قدر سرانجام در 26 جمادی الاولی سال 1355 ق در 79 سالگی بدرود حیات گفت و در جوار حرم حضرت امام علی(ع) مدفون گردید.
مطالب مرتبط
