آیت الله شیخ احمد سبط الشیخ از نوادگان خاتم الفقهاء و المجتهدین، شیخ مرتضی انصاری عالم بزرگ قرن سیزدهم هجری، در سال 1309 ش در دزفول و در بیت علم و تقوا و فضیلت به دنیا آمد. او پس از فراگیری مقدمات علوم اسلامی، در 19 سالگی راهی قم، سپس دزفول و در نهایت نجف اشرف شد. آیت االله سبط الشیخ در نجف از محضر استادانی همچون آیات عظام سید ابوالقاسم خویی، سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودی و سید عبدالهادی شیرازی استفاده وافر برد و پس از سالیانی چند به دزفول بازگشت. این عالم ربانی پس از مدتی در 43 سالگی ساکن قم گردید و به تدریس و تالیف و تربیت شاگردان و شرکت در درس فقه آیت االله سید محمدرضا گلپایگانی پرداخت. ایشان همچنین از حضرات آیات سید محمود شاهرودی، شیخ آقا بزرگ تهرانی و شیخ محمدصالح مازندرانی اجازه اجتهاد و روایت داشت. خلاصةالقوانین، الدُّرَرُ النَّجفیه، شرح تحریر الوسیله و شرح تبصرةُ المتعلمین از جمله آثار این دانشمند اسلامی است. سرانجام آیت الله سبط الشیخ پس از عمری سرشار از توفیق و خدمات مذهبی در 21 مرداد 1374 برابر با 13 ربیع الاول 1416 ق در 65 سالگی بدرود حیات گفت و در صحن مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها) به خاک سپرده شد.
