(1).امام علی علیه السلام:
ما یسرنی لومت طفلا و ادخلت الجنة ولم أکبر فأعرف ربی عزوجل؛
امام علی علیه السلام میفرمایند:
دوست ندارم که در کودکی از دنیا می رفتم و وارد بهشت می شدم و بزرگ نمی شدم تا پروردگارم، عزوجل، را بشناسم.
(2)رسول اکرم صلی الله علیه و اله :
أفضل الاعمال العلم بالله ان العلم ینفعک معه قلیل العمل و کثیره و ان الجهل لاینفعک معه قلیل العمل و لا کثیره؛
بهترین اعمال، خداشناسی است، زیرا با وجود علم و معرفت، علم، کم یا زیاد تو را سود می بخشد اما با وجود نادانی (نسبت به خدا) عمل، نه اندکش تو را سود می بخشد و نه بسیارش.
(3)امام علی علیه السلام :
ولو ضربت فی مذاهب فکرک لتبلغ غایاته ما دلتک الدلالة الا علی أن فاطر النملة هو فاطر النخلة لدقیق تفصیل کل شی ء و غامض اختلاف کل حی و ما الجلیل و اللطیف و الثقیل و الخفیف و القوی و الضعیف فی خلقه الا سواء؛
امام علی علیه السلام میفرمایند:
اگر راههای اندیشه ات را در نوردی تا به پایانه های آن رسی، هیچ دلیلی تو را جز به این رهنمون نشود که آفریننده مورچه همان آفریننده درخت خرما است و این به سبب دقت و ظرافتی است که جداسازی هر چیزی از چیز دیگر و پیچیدگی و تنوعی است که در هر موجود زنده ای به کار رفته است موجودات بزرگ و کوچک، سنگین و سبک و نیرومند و ناتوان، همگی در آفرینش برای خداوند یکسانند.
(4)امام رضا علیه السلام :
انما قلت اللطیف، للخلق اللطیف و لعلمه بالشی ء اللطیف ألاتری الی أثر صنعه فی النبات اللطیف و غیر اللطیف و فی الخلق اللطیف من أجسام الحیوان من الجرجس والبعوض و ما هو أصغر منهما مما لایکاد تستبینه العیون بل لایکاد یستبان لصغره الذکر من الانثی والمولود من القدیم فلما رأینا صغر ذلک فی لطفه... علمنا أن خالق هذا الخلق لطیف؛
امام رضا علیه السلام میفرمایند:
گفتم لطیف است، چون هم موجودات لطیف آفریده و هم به چیزهای ظریف و ریز آگاهی دارد. آیا نشانه آفرینش او را در گیاهان ظریف و غیر ظریف و در پیکرهای ظریف و ریز جاندارانی چون کک و پشه و کوچکتر از اینها را نمی بینی که تقریباً به چشم دیده نمی شوند و از بس ریزند و نر و ماده آنها و نوزاد و کهن زادشان از یکدیگر تشخیص داده نمی شوند. پس چون ریزی و ظرافت این چیزها را دیدیم... پی بردیم که آفریننده این موجودات نیز لطیف است.
(5)رسول اکرم صلی الله علیه و اله :
ان الله خلق یوم خلق السماوات و الارض مائة رحمة کل رحمة طباق ما بین السماء والارض فجعل منها فی الارض رحمة فبها تعطف الوالدة علی ولدها و الوحش و الطیر بعضها علی بعض و أخر تسعاً و تسعین فاذا کان یوم القیامة أکملها بهذه الرحمة؛
رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم میفرمایند:
خداوند روزی که آسمان و زمین را آفرید، صد رحمت بیافرید که هر یک از آنها میان زمین و آسمان را پر می کند و یکی را در زمین قرار داد تا به وسیله آن مادر به فرزند محبت می کند و حیونات وحشی و پرندگان به یکدیگر مأنوسند و نودونه رحمت را نگه داشته و همین که روز قیامت شود این یک رحمت را نیز بر آنها می افزاید.
(6)امام صادق علیه السلام :
و قد سأله ابن أبی العوجاء: ولم احتجب عنهم و أرسل الیهم الرسل؟ ویلک و کیف احتجب عنک من أراک قدرته فی نفسک؟ نشأک ولم تکن و کبرک بعد صغرک و قواک بعد صعفک... وما زال یعد علی قدرته التی هی فی نفسی التی لا ادفعها حتی ظننت أنه سیظهر فیما بینی و بینه؛
امام صادق علیه السلام میفرمایند:
در پاسخ ابن ابی العوجاء که پرسید: چرا خداوند خود را از مردم در پرده داشت و آن گاه پیامبران را سویشان فرستاد؟ فرمود: وای بر تو کسی که قدرتش را در وجود تو نشان داده چگونه خود را از تو پوشیده داشته است؟ تو را که نبودی پدید آورد، کوچک بودی بزرگت کرد، ناتوان بودی توانایت گردانید... حضرت پیوسته مظاهر قدرت خدا را که در وجود من است و نمی توانم منکرشان شوم برایم برشمرد تا جایی که خیال کردم خداوند بزودی میان من و او ظاهر خواهد شد.
(7)امام علی علیه السلام:
و لا یعزب عنه عدد قطر الماء و لا نجوم السماء و لا سوا فی الریح فی الهواء و لا دبیب النمل علی الصفا و لا مقیل الذر فی اللیلة الظلماء یعلم مساقط الأوراق و خفی طرف الأحداق؛
امام علی علیه السلام میفرمایند:
شما قطره های آبها و ستارگان آسمان و ذرات گردوغبار پراکنده در هوا و حرکت مورچه برسنگ و خوابگاه مورچگان در شب تاریک بر او پوشیده نیست و محل ریزش برگها و بر هم خوردن پلکها را می داند.
(8)امام علی علیه السلام:
... عالم السر من ضمائر المضمرین و نجوی المتخافتین و خواطر رجم الظنون و عقد عزیمات الیقین...؛
امام علیه علیه السلام میفرمایند:
خدا داناست به هر رازی که مردم به دل داشته اند، و به نجوای آهسته رازگویان و به هر گمان که در خاطری نهفته است و به هر تصمیمی که از روی یقین گرفته شود.
(9)امام علی علیه السلام:
أعلم الناس بالله أکثرهم له مسألة؛
امام علی علیه السلام میفرمایند:
خداشناس ترین مردم پر درخواست ترین آنها از خداست.
(10)امام علی علیه السلام:
ینبغی لمن عرف الله سبحانه أن لا یخلو قلبه من رجائه و خوفه؛
امام علی علیه السلام میفرمایند:
کسی که خدای سبحان را می شناسد، شایسته است دلش از بیم و امید به او خالی نباشد.
