روز عرفه آخرین سنگر برای توبه کنندگان
روز عرفه در میان ایام سال، همانند شبهای قدر در میان شب های آن است. لذا اگر اولیای الهی یک سال انتظار شب های قدر را می کشیدند و از ماه رجب تهیه استعداد برای درک شب قدر می نمودند، از ابتدای اربعین موسوی نیز همه اهتمامشان برای درک لقای الهی و معرفت به توحید در روز عرفه بود.
در روایات شب قدر نقل شده که همه اهتمام سالک می باید درخواست مغفرت الهی باشد و در عین حال، اگر کسی به هر دلیل در شب های قدر مشمول مغفرت الهی واقع نشد، امید به روز عرفه داشته باشد.
بنابراین، اگر عدم مغفرت الهی به معنای نابودی و هلاکت ابدی عبد است، روز عرفه آخرین سنگر برای توبه بندگان محسوب می شود و به همین دلیل است که مرحوم سید بن طاووس (رحمه الله) دعای سوزناکی را برای آخرین لحظات عصر عرفه نقل می کنند؛ به این مضمون که: «بار الها، اگر در این آخرین مرحله از فرصت قبولی توبه، به دلیل شقاوت و افسردگی ام از قافله سالکان عقب افتاده ام و توفیق مغفرت برایم حاصل نشده، پس مصیبت زده ای هستم که از تو مسألت دارم مرا از اجر مصیبت دیدگان محروم نگردانی.»
لذا هر مقدار که عصر عرفه نزدیک تر می شد، اهل معنا ابتهال بیشتری به درگاه الهی می کردند که مبادا نام آنان در طومار مغفورین در روز عرفه ثبت نشود.
استاد فیاض بخش
مطالب مرتبط
