غیبت از اینجا شروع شد! / تمثیلات آیت الله حائری شیرازی

غیبت از اینجا شروع شد! / تمثیلات آیت الله حائری شیرازی

زمان ما، زمان امتحان است که آیا بعد از هزار سال غیبت، دیگر از تک روی کردن و از خود رأیی کردن [نسبت به رهبر] دست برداشته ایم یا هنوز هم این مرض در ما هست. زمانۀ ما، فقط برای این امتحان است!

شیعیان، مبلغی از وجوهات خدمت امام یازدهم علیه السلام فرستاده بودند. نامه ای نوشتند که بیلان مصرف این اموالی که خدمت شما رسیده را به ما بگویید!! یعنی این پول را چه کار کردید؟ آدم به امام زمانش نامه بنویسد، بگوید کجا خرج کردی؟ مثل اینکه مدیری می خواهد از زیر دستش حساب بکشد! حضرت پاسخ داد: چرا این سؤال را از امامان قبلی نکردید؟ شما شیعیان کی رَسمتان بود که از امامتان سؤال کنید که این پول ها کجا رفته؟ کجا خرج شده؟ اگر امامت یک امر مستمری است چرا با من این رفتار را می کنید؟ 
بعد از این پاسخ، حضرت دستور داد پردۀ سیاهی بر در اتاق ایشان آویختند و مردم که می آمدند سؤال کنند، حق نداشتند پرده را عقب بزنند. از پشت پرده با آن حضرت صحبت می کردند و غیبت از اینجا شروع شد. غیبت، از عدم اعتماد امت به امامش شروع شد.

در جریان قبول قطعنامه، امت نشان داد که از این مرض دور شده. امت، خیلی نمره ی بزرگی آورد که بعد از 8 سال شعارِ «جنگ جنگ تا پیروزی»، وقتی امام گفت «من صلح می کنم»، بلافاصله [پذیرفتند]. زیباترین کاری که این امت کرد، آن راهپیمایی یک ساعته اش در روز عید غدیر [در حمایت از پذیرش قطعنامه] بود. من هرچه همه ی اعمال این امت را کنار هم می گذارم، از این زیباتر نمی بینم.