این رنج بی حساب/ وجیهه سامانی، نویسنده

انجمن‌ها: 

این رنج بی حساب/ وجیهه سامانی، نویسنده

هرسال این روزها جامانده های اربعین، جرعه جرعه حسرت می نوشیدند و دل هایشان هم قدم با دوستان مجازی و حقیقی، در مسیر اربعین پر می کشید.

امسال اما این رنج بی حساب و درد فراق، سخت تر و نفسگیرتر از همیشه شده است. انگار غربت و محرومیت دسته جمعی و فراگیر، عمق و تلخی ماجرا را نمایان تر و سخت تر کرده است.

شاید چون دیگر نمی توانیم جا ماندن مان را پای «طلبیده نشدن» و «قسمت» و «دعوت» فردی بگذاریم و دل خوش به دفعه بعد باشیم. شاید چون به این باور رسیده ایم که وقتی در به روی همه بسته شده، این دیگر عین بلا و ابتلاست.

انگار همه روزها و هفته های گذشته، گیج و مست و خمار بوده ایم. انگار فکر می کردیم خواب می بینیم؛ کابوسی تلخ و عجیب.

و حالا انگار این اربعین؛ بعد از همه روزهای سخت گذشته، بعد از دست دادن بی شمار عزیزان، محروم شدن از زیارت مشهد و نجف و کربلا، بعد از تعطیلی حج و دیدن مسجدالحرامی عجیب خلوت، شب های قدری غریب، و محرمی سخت و جانکاه تازه با یک سیلی سخت از جا پریده ایم و واقعیت عریان جهان، پیش چشمان همه مان به تصویر کشیده شده است:

ما گرفتار ابتلا شده ایم؛ ابتلایی سخت... ابتلایی تلخ... ابتلایی آخرالزمانی...

ابتلایی که قبل ترها فقط در کتاب ها و روایت ها می خواندیم. ابتلایی که باورش داشتیم، اما به یقینش نرسیده بودیم و از خودمان و روزگارمان دور می دیدیمش.

و همین است که این روزها، بیشتر از همیشه این ایام، خرد و خراب و خسته ایم. چون حالا وسط این معرکه نشسته ایم و داریم سخت ترین امتحانات ممکن را از سر می گذرانیم.

فقط کاش این بار واقعا بیدار شده باشیم. کاش واقعا فهمیده باشیم که کجای تاریخ، کجای جهان و میان چه سیل بلاخیزی قرار داریم. سیلی بعدی روزگار، شاید سهمگین تر و سخت تر از این حرف ها باشد.

امام جعفرصادق (علیه السلام) فرمودند: «پس وقتی عذاب بر بنی اسرائیل طولانی شد، به پیشگاه خدا 40 صباح ضجه و گریه کردند، تا اینکه خداوند به موسی و هارون وحی فرمود که آنها را از شر فرعون نجات دهند. پس به این ترتیب 170 سال از عذاب مقدر بر ایشان کم شد.» سپس امام فرمودند: «هكذا اَنتم لَو فَعَلتم لَفَرَّجَ اللّهُ عنّا، فاَمّا اذ لم تكونوا فَاِنَّ الاَمرَ یَنتَهی الی مُنتَهاهُ.» وضع شما نیز همین طور است. اگر چنین کنید خداوند فرج ما را می رساند. ولی اگر چنین نکنید، امر(فرج) به آخرین حد خود خواهد رسید. [بحار، ج۵۲، ص ۱۳۱، ح ۳۴]

پدیدآورنده: 
Share