فرزانگان قفقاز [۱۸۹] - حسن لنکرانی (۱۲۶۹ - ۱۳۶۱ ق)
حسن لنکرانی (۱۲۶۹ - ۱۳۶۱ ق)
آیت‌الله شیخ حسن لنکرانی [فرزند شکور فرزند حاتم فرزند احمد] از علمای اعلام و فقهای عظام منطقه قفقاز است. ایشان در حدود سال ۱۲۶۹ ق (۱۸۵۳م) در روستای کهنه‌آلودی از توابع شهرستان ماساللی منطقه لنکران دیده به جهان گشود. تلاوت قرآن و نصاب‌الصبیان و بوستان و گلستان و دیگر کتب متداوله مکتب‌خانه‌های وقف قفقاز را از روحانیون منطقه فرا گرفت. سپس پدر، وی را نزد آخوند ملا رحمت‌الله فرستاد و آخوند مقدمات علوم حوزوی را به وی تعلیم داد. بعد از آن در سنین نوجوانی به ارشاد آخوند به حوزه علمیه اردبیل رهسپار گردید و در آنجا فقه و اصول را از محضر بزرگانی چون حضرات آیات ملا ابراهیم اردبیلی و میرزا محسن مجتهد و دیگران آموخت و درحالی‌که توشه‌ای در خور از فضل و فضیلت داشت به حوزه مقدسه نجف اشرف مهاجرت کرد و در حلقه درس خارج فقه و اصول بزرگانی چون حضرات آیات عظام: میرزا حسین خلیلی، سید محمدعلی شاه‌عبدالعظیمی، آقا سید حسین کوه‌کمری، مولی محمد فاضل ایروانی، میرزا محمدحسن شیرازی و میرزا حبيب‌الله رشتی شرکت جست و به مقام رفیع اجتهاد در علوم حوزوی دست یافت و خود به کرسی تدریس نشست و به تعلیم و تربیت طلاب همت گمارد.
شیخ حسن در حدود سال ۱۳۰۶ق (۱۸۸۹م) به زادگاه خود بازگشت لکن پس از مدتی مجدداً به نجف اشرف مراجعت نمود و در جوار بارگاه ملکوتی امیرمؤمنان علیه‌السلام توطن اختیار کرد. ایشان پس از اساتید معظم خود در شمار مراجع تقلید نجف اشرف درآمد و از بزرگان علمی جهان تشیع محسوب شد. زهد و تقوا و دوری از ذخارف دنیا و سلاح سداد از ویژگی‌های آن فقیه بزرگوار به‌شمار می‌رود.
از ایشان کتابی با عنوان نتایج‌الافکار که مشتمل بر تقریرات دروس اساتید خود می‌باشد به یادگار مانده است. وفات آن عالم ربانی نهم جمادی‌الاول سال ۱۳۶۱ق (می ۱۹۴۲م) به وقوع پیوست.[۱]
*****
شرح حال فرزندش آیت‌الله حاج شیخ مجتبی حاتمی لنکرانی به شماره ۵۴۴ خواهد آمد.
پی نوشت:
۱. تراجم‌الراجم، ج ۱، ص ۲۳۴؛ نقباءالبشر، ج ۱، ص ۴۶۵؛ معجم‌الفكر والادب، ص ۳۹۱؛ گنجینه دانشمندان، ج ۷، ص ۲۸ و مصاحبه با حجت‌الاسلام شیخ عبدالله لنکرانی نواده معظم‌له.
منبع: کتاب فرزانگان قفقاز، عادل مولایی، ص ۱۸۶ و ۱۸۷.
افزودن دیدگاه جدید