اشعار آیینی منتشر نشده استاد شهریار

دو شعر آیینی منتشر نشده از استاد محمد تقی بهجت تبریزی
استاد شهریار
غزلی در وصف حضرت علی علیه السلام و قصیده‌ ای انقلابی با بن‌ مایه‌ های انتظار از استاد محمد تقی بهجت تبریزی

اشعار آیینی استاد شهریار

استاد محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار، در سال 1285 در شهر تبریز متولد شد. پدر وی «حاج میرآقا بهجت تبریزی» بود که در شهر تبریز وکیل بود. شهریار پس از اتمام دوره ی تحصیلی راهنمایی در تبریز، در سال 1300 برای ادامه ی تحصیلاتش از تبریز عازم تهران شد و در مدرسه ی دارالفنون تا سال 1303 و پس از آن در رشته ی پزشکی ادامه تحصیل داد. هرچند شهریار هرگز پزشک نشد اما در شاعری سرآمد روزگار خویش شد، شاعری با ذوق و قریحه‌‌ ای توانا و زبانی فاخر که گاه مایه ی رشک معاصران خود نیز می‌ شد.

استاد شهریار در شعر علاوه بر تأمل و مطالعه ی شاعران و سرآمدان ادب پارسی، از مطالعه ی اشعار سرایندگان آذری و ترک‌ زبان نیز غفلت نکرد. آشنایی با دواوین و اشعار شاعران از یک‌ سو و آگاهی و مطالعه از جریان و سیر تحولات ادبیات در دیگر کشورها از سویی دیگر منجر به این شد تا شاعری در دیار آذربایجان ظهور کند که نه تنها در شعر فارسی که در ادبیات ترکی نیز شروع کننده ی سبکی نو و جدید باشد. اولین دفتر شعر وی در سال 1310 با مقدمه ی ملک‌ الشعرای بهار و پژمان بختیاری انتشار یافت. استاد شهریار پس از آن منظومه ی «حیدر بابایه سلام» را در سال 1330 منتشر کرد و با این اثر برای همیشه در ادبیات آذری ماندگار شد.

اشعار آیینی استاد شهریار

هرچند تمامی اشعار شهریار در دیوانی به چاپ رسیده، اما هنوز تعدادی از اشعار وی در دست خانواده و یا دوستانش می باشد که به زیور طبع آراسته نشده ، از جمله ی این سروده‌ ها و اشعار آیینی استاد شهریار ، غزلی در وصف امام علی علیه السلام است. این سروده منبعث از یکی از احادیث مولا امیرالمومنین علیه السلام است که در کشّاف زمخشری نقل شده است. استاد شهریار به واقع در این غزل اقدام به نظم این حدیث نورانی کرده است :

« قول امام علی علیه السلام »

به چاهی قطره‌ ای از می چکیده
درش پی ریزی و سازی مناری؟

علی گوید فراز آن مناره
اذان من ندارد اعتباری

وگر آن قطره در دریا بریزد
پس آن دریا بخشکد روزگاری

به صحرایی شود تبدیل و آن‌ گاه
در آن صحرا بروید مرغزاری

علی فرمود اگر من ساربانم
شتر در پی چراندن خود چه‌ کاری؟

جوانا درس و مشق دین و اخلاق
بیاموز از چنین آموزگاری

بزرگان با قوانین الهی
چنین پاس ادب دارند، آری

اشعار آیینی استاد شهریار

همچنین از اشعار فارسی منتشر نشده از استاد شهریار می‌ توان به قصیده‌ ای مطول با عنوان «صیحه افلاک» اشاره کرد. استاد در این سروده که در سال‌ های پیش از انقلاب نگاشته شده، به فرهنگ انتظار اشاره کرده و در میانه ی قصیده، نوید رسیدن یک انقلاب را می‌ دهد:

نزدیک شد آن دم که سرافیل زند صور
شاه آید و بالای سرش رایت منصور

ظلمات ظلالت درَد از برق عدالت
خورشید دل‌ افروز دمد از شب دیجور

در طلعت روحانی او آیت والشمس
در سینه ی سینایی او سوره ی والطور

در گردن مینایی او حلقه‌ ای از مُشک
در عارض گلناری او هاله‌ ای از نور

آن قبله ی صاحب‌ نظران مشرق انظار
و آن پادشه منتظران شاهد منظور ....

منبع : خبرگزاری تسنیم

Share