بسم الله الرحمن الرحيم
با توجه به اين که مبنايي ترين ادراک براي هر انسان ادراک نفس اوست بايد با تمام جديت معرفت به نفس دنبال شود تا شما انسان بي مبنايي نباشيد.
در نكته ي اول بناست روشن شود «منِ» انسان که در اصطلاح فلسفه به آن «نفس ناطقه» گويند، غير از «تن» او است و نيز بنا است در نکات بعدي روشن شود «منِ» انسان حقيقت اوست و «تن»ِ انسان ابزاري است در قبضه ي نفس ناطقه ي او. در ضمن معلوم مي شود همه ي ادراكاتي كه داريم، مثل شنيدن، فكركردن، همه مربوط به «من» انسان است.
ابتدا بايد به اين نكته ي مهم توجه شود که هرکس مي تواند احساس کند خودش غير از تن اش مي باشد. هر اندازه انسان نسبت به اين موضوع توجه بيشتري به خرج دهد موضوعِ مغايرتِ تن از من بيشتر برايش جدّي مي شود و با استحکام بيشتر موضوع را دنبال مي کند و مي تواند آن را مبناي انديشه ي خود قرار دهد.
