در عصر و زمان ما با ماشینی شدن جامعه و تب مدرنیته، بخشی از افراد جامعه وارد میدان مسابقه ای به اسم «مادیات و امکانات ظاهری» خواهند شد، و از این ره آورد آسیبهای متوجه افرد خواهد شد. حرص خوردن نسبت به مال و امکانات دیگران، یکی از آن آسیبهاست.
امام هادی(علیه السلام) در مورد حرص می فرماید: «مَا استَرَحَ ذُو الحِرصِ[1] انسان حریص، آرامش ندارد.» واقعیت نیز همین است که انسانهای حریص همواره حسرت مال دیگران و یا حسرت رسیدن به منافع مادی ذهن خود را دارند، و زندگی آنها پیوسته درگیر مال و مادیات توهمی است که غالبا شاید هم به آن نرسند. دلیل آن این است که انسان حریص، مثلا در پی رسیدن به امکانات آقای الف است، وقتی که به حد او رسید، در این حد متوقف نشده و اگر یک شخص دیگری ببیند که از او بیشتر امکانات دنیایی دارد، حرص رسیدن به او را نیز خواهد خورد و همینطور زندگی او درگیر رسیدن به مال و مادیات است، و به فرموده امام هادی(علیه السلام) آرامشی ندارد.
ذکر این نکته خیلی مهم است که یادمان باشد انسان هم باید برای زندگی خود تلاش و کوشش کند و هم گرفتار حرص نشود. یکی از مشکلات انسانهای حریص، شکر نکردن بر وضع موجود خود است. چه بسا دیگران حسرت مال و امکانات او را بخورند؛ اما او به جای شکرگزاری، دائم در فکر افزایش امکانات و رسیدن به مراحل بالاتر مادی است.
پی نوشت:
ا ــ مستدرک الوسائل، ج12، ص 61
مطالب مرتبط
