شفا و تبرک/بخش دوم(دیدگاه علمای شیعه)

[توضیح ضروری : وهابی ها در شبکه های ضد شیعه دائما این جملات را تکرار می کنند : هرگونه توسل به غیر خدا و تبرک حرام و شرک است و تبرک و استشفای به تربت امام حسین علیه السلام را نیز شرک می دانند.حضرت استاد قزوینی در ادامه این بحث مطالبی از کتب اهل سنت نقل می کنند که در آنها حتی بال مگس و ادارار شتر به عنوان شفا مطرح می شود. و یا مردم باقی مانده آب غسل میت ابن تیمیه به جهت استشفا نوشیدند .و یا خاک قبر بخاری را به جهت تبرک بردند.
عجبا که تبرک و استشفای به آب غسل میت ابن تیمیه شرک شمرده نشود یا تبرک به خاک قبر بخاری اشکالی ندارد و تبرک به خاک مطهر سبط رسول خدا سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (سلام خدا بر او باد) با آن عظمت شخصیت شرک شمرده شود.  ؟! ]
-----------------------------------------
دیدگاه علمای شیعه
روایاتی که از طریق اهل بیت علیهم السلام در این باره وارد شده است مستفیض بلکه در حد تواتر است ؛ و برای اثبات آن ابتدا نظر بعضی از علمای بزرگ را درباره روایات این باب متذکر می شویم:
شیخ محمد حسن جواهری:
وعلی کل حال (فلا یحل شئ منه) أی الطین (عدا) الطین من (تربة الحسین ( علیه السلام ) فإنه یجوز الاستشفاء) به بلا خلاف بل الاجماع بقسمیه علیه، بل النصوص فیه مستفیضة أو متواترة.
و به هر حال خوردن هیچ خاکی حلال نیست ؛ جز خاک و تربت امام حسین علیه السلام که جایز است خوردن آن به قصد شفا گرفتن و اختلافی در آن نیست، بلکه اجماع به هردو قسمش (لفظی و معنوی) بر جواز استشفاء از آن دلالت می کند؛ بلکه روایات دال بر آن، مستفیض یا در حد تواتر است.
النجفی، الشیخ محمد حسن (متوفای1266هـ)، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج36، ص358، تحقیق وتعلیق وتصحیح: محمود القوچانی، ناشر: دار الکتب الاسلامیة ـ تهران، الطبعة: السادسة، 1363ش.
شهید اول، محمد بن جمال الدین مکی: أجمع الأصحاب علی الاستشفاء بالتربة الحسینیة صلوات الله علی مشرفها، وعلی أفضلیة التسبیح بها وبذلک أخبار متواترة.
تمام علما اجماع کرده اند، بر جواز خوردن تربت امام حسین علیه السلام به منظور شفا گرفتن، و همچنین بر استحباب درست کردن تسبیح از آن، و روایاتی که این مطلب را ثابت می کند نیز متواتر است.
العاملی الجزینی، محمد بن جمال الدین مکی، الشهید الأول (متوفای786 ه‍ ـ)، کتاب الدروس ج2، ص25، ناشر: مؤسسة النشر الإسلامی التابعة لجماعة المدرسین بقم المشرفة، طبق برنامه مکتبه اهل بیت علیهم السلام.
محقق سبزواری:
وی نیز در کفایه الفقه ادعای اتفاق اصحاب کرده است:
ویستثنی من الطین المحرم التربة الحسینیة ( علیه السلام ) للاستشفاء... والأخبار فی جواز أکلها للاستشفاء کثیرة. وعلیه اتفاق الأصحاب.
خوردن هر خاکی حرام است؛ اما از این قاعده کلی، خوردن خاک کربلا به قصد شفا گرفتن، استثناء شده است. روایاتی که این مطلب را ثابت می کند، بسیار زیاد است و تمام بزرگان شیعه بر این قضیه اتفاق دارند.
المحقق السبزواری، (متوفای1090هـ)، کفایة الفقه المشتهر بکفایة الأحکام، ج2، ص612/611، الطبعة: الأولی، تحقیق: الشیخ مرتضی الواعظی الأراکی، ناشر: مؤسسة النشر الإسلامی التابعة لجماعة المدرسین بقم المشرفة، 1423.
شیخ حرعاملی:
ایشان در کتاب فصول مهمه در باب11 (ان التربه الحسینیه شفاء من کل داء) نیز فرموده است.
اقول: و الاحادیث فی ذلک کثیره جدا.
من می گویم: احادیث وارده در این زمینه بسیار زیاد است.
الحر العاملی، الشیخ محمد بن الحسن (متوفای1104ه)، الفصول المهمة فی أصول الأئمة، ج3، ص34، تحقیق وإشراف: محمد بن محمد الحسین القائینی، ناشر: مؤسسة معارف إسلامی إمام رضا (علیه السلام)،چاپ: الأولی، سال چاپ: 1418 - 1376 ش.
آیت الله شیخ هادی نجفی:
الروایات بهذا المضمون أعنی: تربته ( علیه السلام ) شفاء من کل داء وأمان من کل خوف کثیرة جدا بل متواترة اجمالا بل معنا.
روایات با این مضمون؛ یعنی این که تربت امام حسین علیه السلام شفای هر دردی و امان از هر خوفی است بسیار زیاد است؛ بلکه تواتر اجمالی دارد و دارای تواتر معنوی است.
الشیخ هادی النجفی، معاصر، موسوعة أحادیث أهل البیت (علیهم السلام)، ج2، ص152، الطبعة: الأولی، 1423 – 2002 م، ناشر: دار إحیاء التراث العربی للطباعة والنشر والتوزیع - بیروت – لبنان.
آیة الله السید محمد روحانی:
الاستشفاء بتربة الحسین - علیه السلام - وکیف کان فلا یحمل شئ من الطین ( عدا الیسیر من تربة الحسین - علیه السلام - للاستشفاء ) فإنه یجوز بلا خلاف بل الاجماع بقسمیه علیه والنصوص به مستفیضة أو متواترة.
شفاء خواستن به واسطه تربت امام حسین علیه السلام که البته حمل بر مقدار کمی از خاک می شود، به درستیکه جایز است، هیچ کسی در آن اختلاف ندارد؛ بلکه اجماع به هردو قسمش بر آن وجود دارد و روایات دال بر آن مستفیضه یا متواتره اند.
السید محمد صادق الروحانی، معاصر، فقه الصادق (علیه السلام)، ج24 ص172،چاپ سوم،سال چاپ: 1414، ناشر: مؤسسة دار الکتاب – قم.

منبع:‌سایت  موسسه ولی عصر (عج) - آیت الله حسینی قزوینی