اسلام و مساله تعیین جنسیت جنین - بخش دوم

8- دختران، بهترین فرزندان 
دختر و پسر استعدادهای متفاوتی دارند. همان گونه که میدان جنگ و سیاست و تدبیر، عرصه جولان مردان است؛ اریکه مهر و محبّت و زیبایی، در تسخیر زنان است. دین مبین اسلام با برجسته کردن برتری های دختران، زمینه را برای تغییر دیدگاه مردم نسبت به ایشان فراهم کرده است:

1-8- دختران، از همه بهتر!

* رسول حق (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند:«خَیْرُ اَوْلادِکُمْ اَلْبَناتُ: بهترین فرزندان شما دختران هستند» (25)

2-8- دختران؛ فرزندان خوب و مهربان

* رسول حق (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند:« نِعْمَ الْوَلَدُ الْبَنَاتُ مُلْطِفَاتٌ مُجْهَدَاتٌ مُونِسَاتٌ مُفَلِّیَاتٌ مُبَارَکَاتٌ:خوب فرزندانی هستند دختران، مهربان و نرمخو، مددکار و آماده به کار، مونس و همدم، بابرکت و علاقه مند به پاکیزگی.» (26)

3-8- دختران؛ حسنات والدین

* امام صادق (علیه السلام) فرمودند:«اَلْبَناتُ حَسَناتٌ وَ الْبَنُونَ نِعْمَهٌ، وَ الْحَسَناتُ یُثابُ عَلَیْها وَ النِّعْمَهُ یُسْاَلُ عَنْها:دختران حسنه هستند و پسران نعمت؛ بر حسنات ثواب داده می شود و نعمت مورد سوال قرار خواهد گرفت.» (27)

4-8- خداوند متعال هم با دختران مهربان تر است.

* رسول حق (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:« اِنَّ اللّهَ تَبارَکَ وَ تَعالی عَلَی الاِْناثِ اَرَقُّ مِنْهُ عَلَی الذُّکُورِ: خداوند تبارک و تعالی به دختران مهربانتر از پسران است.»(28)

   5-8- دختر، گریه کن بابا!

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:« اِنَّ اَبِی اِبْرَاهِیمَ (علیه السّلام) سَاَلَ رَبَّهُ اَنْ یَرْزُقَهُ ابْنَهً تَبْکِیهِ وَ تَنْدُبُهُ بَعْدَ مَوْتِهِ: پدرم ابراهیم (علیه السلام)از خدا دختری طلب کرد تا بعد از مرگش بر او بگرید و نوحه سرایی کند.» (29)

ج- حل یک شبهه : طلب فرزند ذکور

بعد از این همه بحث شاید پرسیده شود که پس چرا در آموزه های اسلامی بنابراین است که برای پسر شدن حمل، دعاهایی وارد شده است امّا برای این که فرزند، دختر باشد دستور خاصّی نداریم؟ آیا این مساله طرفداری اسلام از پسران و مردان را اثبات نمی کند؟

اگرچه بحث های فوق تا حد زیادی رافع این شبهه است اما برای پاسخگویی به این سوال از کلام فخیم حضرت آیت الله جوادی آملی بهره می جوییم:

«در همین زمینه شبهه دیگری مطرح است که ، اگر بین زن و مرد و دختر و پسر فرقی نیست چرا ایمه دستور داده اند که اگر خواستید فرزند شما پسر باشد ، دعا کنید و یا ... آیا این نشانه برتری پسر بر دختر نیست ؟

پاسخ این شبهه آن است که:

اولا: سیره خود ایمه این بود که وقتی خداوند فرزندی به آنان می داد ، هرگز سوال نمی کردند که این فرزند ، پسر است یا دختر .

ثانیا: گاهی سخن در این است که زن، بهتر است یا مرد ؟ پسر بهتر است یا دختر؟ و یک وقت بحث در این است که برای پدر کدامیک از اینها نافع تر است؟ در بحث قرآن شناسی بحث در موضوع تکامل، یک مطلب است و بحث این که در مسایل اقتصادی کدامیک از دختر و پسر، به حال پدر بیشتر نافع هستند، مطلب دیگری است. در معارف انسانی بین زن و مرد و دختر و پسر فرقی نیست و راه را خدا برای همه مقرر کرده است. اما اگر پدر بخواهد بهره ببرد، البته از پسر، بهره بیشتری می برد و پسر می تواند خیلی از مشکلات او را در دوران سالمندی حل کند و این نه بدان معناست که از نظر خدا هم پسر، بهتر از دختر است، یا عند العقل پسر بهتر از دختر است؛ بلکه معنایش این است که برای پسر در خدمتگزاری به پدر توانایی بیشتر و آزادی بیشتری وجود دارد و گرنه از نظر قرآن ذات اقدس اله می فرماید :

« ان اکرمکم عند الله اتقاکم: [گرامی ترین شما در نزد خداوند؛ باتقواترین شماست.]»(30)

و نیز در جایی دیگر می فرماید :

«من عمل صالحا من ذکر او انثی وهو مومن فلنحیینه حیاه طیبه: [هر که از زن و مرد، عمل صالحی به جای آورد در حالی که اهل ایمان است؛ او را به حیاتی طیبّه زندگانی خواهیم داد.]»(31)

پس باید توجه داشت که این دو مساله باهم خلط نشود .

ثالثا : سرّ این که ایمه، پسر مسالت می کردند، این بود که می خواستند جانشین و امام بعدی آنها محفوظ بماند و امامت یعنی رهبری، پشتوانه اش ولایت است و ولایت اختصاصی به مرد ندارد. گرچه رسالت که کار اجرایی است مخصوص مردان است؛ اما در بخش ولایت که اصل و پشتوانه است وانسان ولی الله وخداوند ولی او است هیچ تفاوتی بین زن و مرد نیست .

بنابراین اگر امامان معصوم از ذات اقدس اله، پسر مسالت می کردند؛ برای آن بود که جای آنها را بگیرد و رهبری جامعه را بعد از آنها به عهده داشته باشد و رهبری، یک کار اجرایی است که مخصوص مردان است.»(32)

بی مناسبت ندیدیم در این قسمت از بحث، از کلام شیرین حجّة الاسلام قرائتی برای تتمیم و تلطیف بحث مدد بگیریم: 

«دختر و پسر فرقي ندارد خداوند می فرمايد: «لا تَدْرُونَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ لَكُمْ نَفْعاً» (نساء؛11) يعني تو چه مي‌داني دختر بهتر است يا پسر؟

حديث داريم به امام چهارم علیه السّلام گفتند خانمتان بچه دار شده است. امام علیه السّلام پرسيد: سالم است؟ و خدا را شكر كرد. گفتند: نمی پرسيد كه پسر است يا دختر؟ و امام علیه السّلام فرمود: نه نمي‌پرسم چون فرقي ندارد. چون قرآن مي‌فرمايد شما نمي‌دانيد كدام بيشتر به دردتان مي‌خورد.

قرآن به بچه دار شدن مي‌ گويد: «يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ إِناثاً وَ يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ الذُّكُورَ» (شورى؛49) يعني خدا به هر كس بخواهد دختر و به هركس بخواهد پسر مي‌دهد. و دختر دادن را اول گفته است و حديث داريم كسي كه فرزند اولش دختر باشد نشان دهنده اين است كه انسان سعادتمندي است.

و اگر كسي بچه دار شد و بين دختر و پسر خود فرق گذاشت نشان دهنده اين است كه توحيد ضعيفي دارد چون «لا تَدْرُونَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ لَكُمْ نَفْعاً»

«وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى‏ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظيمٌ» (نحل؛58) يعني وقتي در جاهليت به كسي خبر مي‌داديم كه فرزند دختر به دنيا آمده صورتش سياه مي‌شد. مي‌گويد: «يَتَوارى‏ مِنَ الْقَوْمِ» يعني از شهر فرار كنيم و متواري بشويم. «يَتَوارى‏ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ يُمْسِكُهُ عَلى‏ هُونٍ‌ ام يَدُسُّهُ فِي التُّرابِ» (نحل؛59) با ذلت آن را نگه داريم يا او را زير خاك كنيم؟ ولي قرآن مي‌فرمايد پسر و دختر فرقي ندارد.

قرآن به پيامبر مي‌فرمايد «إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ» (كوثر؛1) چون كفار مي‌گفتند پيامبر پسر ندارد و مي‌ميرد و ابتر است اما خداوندمي فرمايد من چنين دختري به تو دادم و دشمن تو خودش ابتر است.
«إِنَّ شانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ» (كوثر؛3)
قرآن مي‌ فرمايد: «أَمَدَّكُمْ بِأَنْعامٍ وَ بَنينَ» (شعراء؛133) يعنی خدا به شما به وسيله خرها و پسرها كمك كرد.

خدا اگر پدر و دختر خوب بودند مي‌گويد «إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ» ولی اگر پدر و پسر بد بودند مي‌فرمايد:
«أَمَدَّكُمْ بِأَنْعامٍ وَ بَنينَ» پس اگر اولاد در خط نبود خدا پسر را كنار خر و گاو قرار مي‌دهد. » 

در پایان باز هم یادآوری می کنیم که بنای اسلام بر برقراری عدالت بین دختران و پسران است تا هر یک بتوانند بهترین شرایط را برای رسیدن به کمال مطلوب خود داشته باشند و این عقیده، هم با نظرات ناپخته مبتنی بر مساوات بین زن و مرد فرق دارد، هم با عقاید جاهلی مردسالارانه و هم با غوغاهای مکاتب منحرف فمینیستی.

ذکر احادیث فوق هم از آن جهت بود که عقیده احتمالی برخی خوانندگان مبنی بر برتری پسر بر دختر به چالش کشیده شود والّا نقل این روایات شریف به معنی آن نخواهد بود که در اسلام، کفّه ترازوی بین زن و مرد به سوی زنان سنگینی می کند؛ بلکه نظر اسلام این است که بین این دو مظهر جمال و جلال حضرت حق جلّ وعلا با عنایت به تفاوت استعدادها و قابلیت های ذاتی به ودیعت نهاده شده در وجود هر یک، عدالتی شایسته برقرار و استوار گردد که حاصل این عدالت، تکمیل استعدادهای هر یک از زن و مرد از سوی دیگری و پیموده شدن بهتر راه سعادت انسانی است.

د- دستورات وارد شده در احادیث برای پسردار شدن

1- نکات تغذیه ای

اصلی ترین دستور تغذیه ای وارد شده در احادیث شریف برای پسردار شدن، خوردن کاسنی است. کاسنی علاوه بر تاثیر مطلق در درمان ناباروری، باعث پسردار شدن هم می شود. احادیث وارد شده در مورد کاسنی، بسیار زیادند که در این جا به دو حدیث اشاره می کنیم:

* امام صادق (علیه السّلام) می فرمایند: «عَلَیْکَ بِالْهِنْدَبَاءِ فَاِنَّهُ یَزِیدُ فِی الْمَاءِ وَ یُحَسِّنُ الْوَلَدَ وَ هُوَ حَارٌّ لَیِّنٌ یَزِیدُ فِی الْوَلَدِ الذُّکُورَهَ: بر تو باد]خوردن[ کاسنی که آب [کمر] را افزون و فرزند را زیبا می کند و و[مزاج] گرم ملایمی دارد که فرزند پسر را زیاد می کند.» (33) 

* امام صادق (علیه السّلام) در کلام دیگری فرموده اند:« مَنْ سَرَّهُ اَنْ یَکْثُرَ مَالُهُ وَ وُلْدُهُ الذُّکُورُ فَلْیُکْثِرْ مِنْ اَکْلِ الْهِنْدَبَاءِ : هر کس دوست دارد مالش زیاد شود و پسردار شود؛ کاسنی زیاد بخورد.»(34)

چند نکته در مورد مصرف کاسنی:
در مورد کاسنی رعایت شرایط مصرف بسیار مهم است؛ از جمله این مسایل که در روایات شریف به آن اشاره شده است:

1- کاسنی باید صبح زود که ژاله صبحگاهی بر روی آن نشسته است مصرف شود.

2- از تکاندن، خرد کردن و تمیز کردن آن خودداری شود؛ به عبارت دیگر باید برگ کاسنی را به آرامی چید و بدون گردگیری یا شستن، به همراه آبی که روی آن نشسته است میل کرد. در روایات شریف تصریح شده است که این قطرات آب که روی کاسنی نشسته اند از بهشت آمده اند و همین ها هستند که باروری را افزایش می دهند.

3- در احادیث شریف توصیه به مداومت بر خوردن کاسنی شده است؛ لذا برای حصول نتیجه درمانی باید صبر کرد.

4- اگر چه بنده به شخصه عرق کاسنی را برای افراد نابارور تجویز می کنم و از نتیجه آن هم راضی هستم؛ امّا آنچه که در احادیث به خوردن آن سفارش شده است« سبزی کاسنی» است؛ بنابراین خوردن عرق کاسنی و تخم کاسنی نمی تواند نتایج گفته شده در روایات را به طور کامل به همراه داشته باشد؛ ولی خالی از نتیجه هم نخواهد بود. توصیه بنده به زوج هایی که خواهان فرزند پسر هستند آن است که اگر می توانند کاسنی را در باغچه حیاط و یا در گلدان بکارند و از آن استفاده کنند.

5-  نکته آخر این که کاسنی تقریباً به همه افراد با هر مزاجی می سازد و کسانی که با خوردن کاسنی دچار مشکل شوند بسیار نادر هستند.

 2- تسمیه به نام نامی محمّد و علی(علیهما السّلام)
در روایات زیادی آمده است که اگر زن باردار نام فرزندی که در شکم دارد را محمّد یا علی(علیهما السّلام) بگذارد فرزند او پسر خواهد شد و این قولی است حتمی که اگر با نیت صادق انجام شود؛ نتیجه آن هم قطعی خواهد بود:
* از امام معصوم (علیه السّلام) روایت شده است که:«اگر همسر یکی از شما باردار شد، او را رو به قبله بنشاند و آیه الکرسی را بخواند و به پهلوی او بزند و بگوید:« اللَّهُمَّ قَدْ سَمَّیْتُهُ مُحَمَّداً: خدایا او را محمّد نامیدم.»؛ قطعا خداوند عزّوجلّ، او را پسر قرار خواهد داد. پس اگر به این نام گذاری وفا کرد که خدا آن فرزند را مبارک می گرداند و اگر اسم او را محمّد نگذاشت، اختیار با خداست؛ اگر بخواهد]فرزند را از او[می گیرد و اگر بخواهد می گذرد.»(35)

* شخصی به امام رضا (علیه السّلام) عرضه داشت:« شنیده ام شخصی نیت کرده که اسم فرزندی که همسرش حامله بوده را محمّد بگذارد؛ امّا پس از تولّد این پسر او را علی نامیده است. امام رضا (علیه السّلام) فرمودند:«عَلِیٌّ مُحَمَّدٌ وَ مُحَمَّدٌ عَلِیٌّ شَیْیاً وَاحِداً ... مَنْ کَانَ لَهُ حَمْلٌ فَنَوَی اَنْ یُسَمِّیَهُ عَلِیّاً وُلِدَ لَهُ غُلَامٌ: علی، محمّد است و محمّد، علی؛ هر دو یکی هستند... هر کس که همسرش باردار باشد و نیت کند که که او را علی بنامد؛ پسردار خواهد شد.»(36)   

* در حدیثی مرفوع از حضرت رسول(صلّی الله علیه و آله و سلّم) آمده است: « مَنْ کَانَ لَهُ حَمْلٌ فَنَوَی اَنْ یُسَمِّیَهُ مُحَمَّداً اَوْ عَلِیّاً وُلِدَ لَهُ غُلَامٌ:  هر که زنش باردار باشد و نیت کند که فرزند را محمّد یا علی بنامد؛ پسردار خواهد شد.»(37) 

* مردی به امام صادق (علیه السّلام) شکایت کرد که بچه دار نمی شود؛ به او فرمودند:« هنگامی که با همسرت آمیزش کردی بگو: اللَّهُمَّ اِنْ رَزَقْتَنِی وَلَداً سَمَّیْتُهُ مُحَمَّداً: خدایا اگر فرزندی به من بدهی او را محمّد خواهم نامید.»آن مرد این کار را کرد و صاحب پسری شد.(38) 

* امیرالمومنین علی(علیه السّلام) فرمودند:« وقتی می خواهی بچّه دار شوی، وضویی کامل بگیر و دو رکعت نماز خوب بخوان و بعد از آن به سجده برو و هفتاد و یک بار استغفار کن و بعد با همسرت آمیزش کن و بگو:« اللهم ارزقنی ولدا لاسمیه باسم نبیک محمد (صلّی الله علیه و آله و سلّم): خدایا اگر فرزندی به من بدهی؛ او را به نام پیامبرت محمّد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) خواهم نامید.» و در این مساله هیچ شکّی نداشته باش.»(39)

3- قرائت سوره مبارکه قدر

* فردی به امام صادق (علیه السّلام) گفت که:« یا ابن رسول الله! من پشت سرهم، صاحب هشت دختر شده ام امّا یک پسر هم ندارم.» ایشان پاسخ دادند: « وقتی که تصمیم به آمیزش گرفتی و در جایی که مرد برای آمیزش با زن می نشیند نشستی، دست راستت را در سمت راست ناف زن بگذار و هفت بار سوره اِنَّا اَنْزَلْنَاهُ را قرایت کن و آنگاه آمیزش کن که به آن چه دوست داری میرسی. و هنگامی که علایم بارداری آشکار شد؛ پاسی از شب گذشته، دستت را بر سمت راست نافش بگذار و هفت بار سوره اِنَّا اَنْزَلْنَاهُ را بخوان.» آن مرد می گوید که این کار را کردم و برایم هفت پسر، یکی بعد از دیگری به دنیا آمد و دیگرانی نیز که همین کار را کردند هم صاحب پسر شدند. (40)

4- استغفار، هم درمان ناباروری، هم چاره بی پسری!

در احادیث وارد شده از حضرات معصومین(علیهم السّلام) مداوت بر ذکر شریف استغفار، به عنوان یکی از اصلی ترین راه های درمان ناباروری مورد توجّه قرار گرفته است. امّا در بعضی از این احادیث، دستورالعمل هایی بر پایه استغفار برای پسردار شدن هم ذکر شده است که نمونه آن را نقل می کنیم:

* مردی نزد امام محمّد باقر(علیه السّلام) از کمی فرزند شکایت کرد و اینکه از زنان کنیز و آزاد، طلب فرزند کرده امّا بچّه دار نشده است و حالا 60 ساله شده است. امام(علیه السّلام) به او فرمودند: « سه روز پس از نماز عشاء و نماز صبح، 70 بار می گویی: « سُبْحَانَ اللَّه» و 70 بار می گویی: « اَسْتَغْفِرُ اللَّه» و پس از آن ذکر خود را با این گفته خدای عزّوجلّ {در قرآن} تمام می کنی: « اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنَّهُ کانَ غَفَّاراً یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهاراً» و در شب سوّم این اعمال، با همسر خود آمیزش می کنی. به خواست خدا پسری با اعتدال به تو داده خواهد شد.» آن فرد این کار را کرد و در کمتر از یک سال نور چشمی به او عطا شد.(41)

* از امام صادق (علیه السّلام) روایت شده است که« هرکس می خواهد پسردار شود، به هنگام آمیزش دست راستش را در سمت راست ناف همسرش گذاشته و هفت بار اِنَّا اَنْزَلْنَاهُ را بخواند و آمیزش کند که به خواسته اش می رسد و هر صبح و شام 70 بار سبحان الله، ده مرتبه استغفر الله و 9 بار سبحان الله العظیم بگوید و در بار دهم این آیه را بخواند:( اَسْتَغْفِرُ اللَّهُ اِنَّهُ کانَ غَفَّاراً یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهاراً)» (42)

چند نکته:

1- اعتماد به وعده خداوند متعال، از ارکان استجابت دعاهاست که در بعضی از این حدیث شریف هم مورد تاکید قرار گرفته است. بنابراین در هنگام انجام توصیه های ذکر شده، به این نکته توجه کافی داشته باشید.  

2- در حصول نتیجه مطلوب از اعمال فوق، علاوه بر رعایت شرایط ذکر شده در روایات؛ خلوص نیّت، توجّه و حضور قلب، استمرار و مداومت و ... نیز موثّرند که باید رعایت شوند و صد البته رضایت به مصلحت خداوند متعال نیز باید مدّ نظر باشد؛ چرا که در نهایت تنها اوست که می داند چه کسی بچّه دار می شود و چه کسی نمی شود و چه کسی صاحب دختر می شود و چه کسی صاحب پسر.

3- دعاها، اعمال و اذکار توصیه شده باید تا حصول نتیجه مطلوب ادامه پیدا کنند و فرد نباید از انجام آنها خسته شود.

4- دستورات اسلام در مورد پسردار شدن مفصل تر از آن چیزی است که در این مقاله آمده است اما از انجا که نقل همه آنها برای عموم که آشنایی تخصصی با این گونه مباحث اسلامی ندارند می تواند موجب شبهات و ابهاماتی شود؛ به این اندک بسنده می کنیم و علاقمندان را به مراجعه به منابع تخصّصی تر ارجاع می دهیم.

                                                   &&&&&&&&&&&&

منـــــــــــابـــــــع:

1- قرآن کریم.

2- کتب روایی شیعی(کافی، وسایل، بحار، مستدرک و ...)

3- زن در آینه جمال و جلال؛ آیت الله جوادی آملی.

4- مجله مکتب اسلام، سال 83، شماره 2

5- hawzah.net

6-  jawab.ir

7- beheshtia.com

8- lailatolgadr.net

                                                $$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

پی نــــــــــــــوشت هـــــــــــــا:

1- سوره مبارکه نحل، آیات 58 و 59

2- سوره مبارکه تکویر، آیه 9

3- سوره مبارکه شوری؛ آیه 50

4- سوره مبارکه کهف، آیه 81

5- [تفسیر العیاشی‏] عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِیدٍ اللَّحْمِیِّ قَالَ وُلِدَ لِرَجُلٍ مِنْ اَصْحَابِنَا جَارِیَهٌ وَ دَخَلَ عَلَی اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) فَرَآهُ مُتَسَخِّطاً لَهَا فَقَالَ لَهُ اَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) اَ رَاَیْتَ لَوْ اَنَّ اللَّهَ اَوْحَی اِلَیْکَ اَنِّی اَخْتَارُ لَکَ اَوْ تَخْتَارُ لِنَفْسِکَ مَا کُنْتَ تَقُولُ قَالَ کُنْتُ اَقُولُ یَا رَبِّ تَخْتَارُ لِی قَالَ (علیه السّلام) فَاِنَّ اللَّهَ قَدِ اخْتَارَ لَکَ ثُمَّ قَالَ اِنَّ الْغُلَامَ الَّذِی قَتَلَهُ الْعَالِمُ الَّذِی کَانَ مَعَ مُوسَی فِی قَوْلِ اللَّهِ فَاَرَدْنا اَنْ یُبْدِلَهُما رَبُّهُما خَیْراً مِنْهُ زَکاهً وَ اَقْرَبَ رُحْماً قَالَ فَاَبْدَلَهُمَا مِنْهُ جَارِیَهً وَلَدَتْ سَبْعِینَ نَبِیّاً (بحارالانوار، ج 101، ص 89 )

6- عِدَّهٌ مِنْ اَصْحَابِنَا عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ بَعْضِ اَصْحَابِنَا عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَمَّنْ حَدَّثَهُ قَالَ کَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (علیه السّلام) اِذَا بُشِّرَ بِالْوَلَدِ لَمْ یَسْاَلْ اَ ذَکَرٌ هُوَ اَمْ اُنْثَی حَتَّی یَقُولَ اَ سَوِیٌّ فَاِنْ کَانَ سَوِیّاً قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَخْلُقْ مِنِّی شَیْیاً مُشَوَّهاً (الکافی، ج 6، ص 21)  

7- سوره مبارکه نحل، آیه 71

8- [تفسیر العیاشی‏] عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْاَشَلِّ قَالَ سَاَلْتُ اَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ وَ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ اَزْواجِکُمْ بَنِینَ وَ حَفَدَهً  قَالَ الْحَفَدَهُ بَنُو الْبِنْتِ وَ نَحْنُ حَفَدَهُ (بحارالانوار، ج 101، ص 106)   

 9- وَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ اِبْرَاهِیمَ عَنْ اَبِیهِ عَنِ ابْنِ اَبِی عُمَیْرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) قَالَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) اَبَا بَنَاتٍ (وسایل الشّیعه، ج 21، ص 362)

10- وَ مِنْ کِتَابِ نَوَادِرِ الحِکْمَهِ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ النَّبِیُّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) مَنْ دَخَلَ السُّوقَ فَاشْتَرَی تُحْفَهً فَحَمَلَهَا اِلَی عِیَالِهِ کَانَ کَحَامِلِ صَدَقَهٍ اِلَی قَوْمٍ مَحَاوِیجَ وَ لْیَبْدَاْ بِالْاِنَاثِ قَبْلَ الذُّکُورِ فَاِنَّهُ مَنْ فَرَّحَ ابْنَهً فَکَاَنَّمَا اَعْتَقَ رَقَبَهً مِنْ وُلْدِ اِسْمَاعِیلَ وَ مَنْ اَقَرَّ بِعَیْنِ ابْنٍ فَکَاَنَّمَا بَکَی مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ وَ مَنْ بَکَی مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ اَدْخَلَهُ جَنَّاتِ النَّعِیمِ (بحارالانوار، ج 104، ص 69 )

11- وَ قَالَ (علیه السّلام) مَنْ تَمَنَّی مَوْتَ الْبَنَاتِ حُرِمَ اَجْرَهُنَّ وَ لَقِیَ اللَّهَ تَعَالَی عَاصِیاً (بحارالانوار، ج 101، ص 99)

12- اَبِی عَنْ مُحَمَّدٍ الْعَطَّارِ عَنِ الْاَشْعَرِیِّ عَنِ ابْنِ هَاشِمٍ عَنِ الْبَرْقِیِّ رَفَعَهُ َ بُشِّرَ النَّبِیُّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بِابْنَهٍ فَنَظَرَ فِی وُجُوهِ اَصْحَابِهِ فَرَاَی الْکَرَاهَهَ فِیهِمْ فَقَالَ مَا لَکُمْ رَیْحَانَهٌ اَشَمُّهَا وَ رِزْقُهَا عَلَی اللَّهِ ( بحارالانوار؛ ج 101؛ ص 91)

13- وَ بِهَذَا الْاِسْنَادِ قَالَ قَالَ عَلِیٌّ (علیه السّلام) کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) اِذَا بُشِّرَ بِجَارِیَهٍ قَالَ رَیْحَانَهٌ وَ رِزْقُهَا عَلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ (بحارالانوار؛ ج 101؛ ص 97)

14-  وَ فِی عُیُونِ الْاَخْبَارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْقَاسِمِ الْمُفَسِّرِ عَنْ اَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الْحُسَیْنِیِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْعَسْکَرِیِّ عَنْ آبَایِهِ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السّلام) اَنَّ رَجُلًا شَکَا اِلَیْهِ غَمَّهُ بِبَنَاتِهِ فَقَالَ الَّذِی تَرْجُوهُ لِتَضْعِیفِ حَسَنَاتِکَ وَ مَحْوِ سَیِّیَاتِکَ فَارْجُهُ لِصَلَاحِ حَالِ بَنَاتِکَ اَ مَا عَلِمْتَ اَنَ‏ رَسُولَ اللَّهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)  قَالَ لَمَّا جَاوَزْتُ سِدْرَهَ الْمُنْتَهَی وَ بَلَغْتُ قُضْبَانَهَا وَ اَغْصَانَهَا رَاَیْتُ بَعْضَ ثِمَارِ قُضْبَانِهَا اَثْدَاوُهُ مُعَلَّقَهٌ یَقْطُرُ مِنْ بَعْضِهَا اللَّبَنُ وَ مِنْ بَعْضِهَا الْعَسَلُ وَ مِنْ بَعْضِهَا الدُّهْنُ وَ مِنْ بَعْضِهَا شِبْهُ دَقِیقِ السَّمِیدِ وَ مِنْ بَعْضِهَا الثِّیَابُ وَ مِنْ بَعْضِهَا کَالنَّبَقِ فَیَهْوِی ذَلِکَ کُلُّهُ نَحْوَ الْاَرْضِ فَقُلْتُ فِی نَفْسِی اَیْنَ مَقَرُّ هَذِهِ الْخَارِجَاتِ فَنَادَانِی رَبِّی یَا مُحَمَّدُ هَذِهِ اَنْبَتُّهَا مِنْ هَذَا الْمَکَانِ لِاَغْذُوَ مِنْهَا بَنَاتِ الْمُوْمِنِینَ مِنْ اُمَّتِکَ وَ بَنِیهِمْ فَقُلْ لآِبَاءِ الْبَنَاتِ لَا تَضِیقَنَّ صُدُورُکُمْ عَلَی بَنَاتِکُمْ فَاِنِّی کَمَا خَلَقْتُهُنَّ اَرْزُقُهُنَّ( وسایل‏الشیعه، ج 21، ص 366)

15- ثواب الاعمال ابْنُ الْوَلِیدِ عَنِ الصَّفَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ عَبَّاسٍ الزَّیَّاتِ عَنْ حَمْزَهَ بْنِ حُمْرَانَ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) قَالَ اَتَی رَجُلٌ النَّبِیَّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) وَ عِنْدَهُ رَجُلٌ فَاَخْبَرَهُ بِمَوْلُودٍ لَهُ فَتَغَیَّرَ لَوْنُ الرَّجُلِ فَقَالَ لَهُ النَّبِیُّ (علیه السّلام) مَا لَکَ قَالَ خَیْرٌ قَالَ قُلْ قَالَ خَرَجْتُ وَ الْمَرْاَهُ تَمْتَخِضُ فَاُخْبِرْتُ اَنَّهَا وَلَدَتْ جَارِیَهً فَقَالَ لَهُ النَّبِیُّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) الْاَرْضُ تُقِلُّهَا وَ السَّمَاءُ تُظِلُّهَا وَ اللَّهُ یَرْزُقُهَا وَ هِیَ رَیْحَانَهٌ تَشَمُّهَا ثُمَّ اَقْبَلَ عَلَی اَصْحَابِهِ فَقَالَ مَنْ کَانَتْ لَهُ ابْنَهٌ فَهُوَ مَقْرُوحٌ وَ مَنْ کَانَتْ لَهُ ابْنَتَانِ فَیَا غَوْثَاهْ وَ مَنْ کَانَتْ لَهُ ثَلَاثُ بَنَاتٍ وُضِعَ عَنْهُ الْجِهَادُ وَ کُلُّ مَکْرُوهٍ وَ مَنْ کَانَتْ لَهُ اَرْبَعُ بَنَاتٍ فَیَا عِبَادَ اللَّهِ اَعِینُوهُ یَا عِبَادَ اللَّهِ اَقْرِضُوهُ یَا عِبَادَ اللَّهِ ارْحَمُوهُ(وسایل الشّیعه، ج 21، ص 365(

16- مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ جُمْهُورٍ عَنْ اَبِیهِ عَنْ فَضَالَهَ بْنِ اَیُّوبَ عَنِ السَّکُونِیِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَی اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) وَ اَنَا مَغْمُومٌ مَکْرُوبٌ فَقَالَ لِی یَا سَکُونِیُّ مَا غَمُّکَ فَقُلْتُ وُلِدَتْ لِی ابْنَهٌ فَقَالَ یَا سَکُونِیُّ عَلَی الْاَرْضِ ثِقْلُهَا وَ عَلَی اللَّهِ رِزْقُهَا تَعِیشُ فِی غَیْرِ اَجَلِکَ وَ تَاْکُلُ مِنْ غَیْرِ رِزْقِکَ فَسَرَی وَ اللَّهِ عَنِّی فَقَالَ مَا سَمَّیْتَهَا قُلْتُ فَاطِمَهَ قَالَ آهِ آهِ آهِ ثُمَّ وَضَعَ یَدَهُ عَلَی جَبْهَتِهِ اِلَی اَنْ قَالَ ثُمَّ قَالَ قَالَ لِی اَمَا اِذَا سَمَّیْتَهَا فَاطِمَهَ فَلَا تَسُبَّهَا وَ لَا تَلْعَنْهَا وَ لَا تَضْرِبْهَا (وسایل‏الشیعه، ج 21، ص 482)

17- عَوَالِی اللآَّلِی، عَنِ النَّبِیِّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) قَالَ مَنْ کَانَ لَهُ اُنْثًی فَلَمْ یُبْدِهَا وَ لَمْ یُهِنْهَا وَ لَمْ یُوْثِرْ وُلْدَهُ عَلَیْهَا اَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّهَ (مستدرک‏الوسایل، ج 15، ص 118)

18- مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْفَتَّالُ فِی رَوْضَهِ الْوَاعِظِینَ، عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) اَنَّهُ قَالَ نِعْمَ الْوَلَدُ الْبَنَاتُ الْمُخَدَّرَاتُ مَنْ کَانَتْ عِنْدَهُ وَاحِدَهٌ جَعَلَهَا اللَّهُ سِتْراً مِنَ النَّارِ وَ مَنْ کَانَتْ عِنْدَهُ اثْنَتَانِ اَدْخَلَهُ اللَّهُ بِهَا الْجَنَّهَ وَ مَنْ یَکُنْ لَهُ ثَلَاثٌ اَوْ مِثْلُهُنَّ مِنَ الْاَخَوَاتِ وُضِعَ عَنْهُ الْجِهَادُ وَ الصَّدَقَهُ(مستدرک‏الوسایل، ج 15، ص 116)   

19- قَالَ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) مَنْ عَالَ ثَلَاثَ بَنَاتٍ اَوْ ثَلَاثَ اَخَوَاتٍ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّهُ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ اثْنَتَیْنِ قَالَ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) وَ اثْنَتَیْنِ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ وَاحِدَهً قَالَ(صلّی الله علیه و آله و سلّم) وَ وَاحِدَهً( وسایل الشّیعه، ج 21، ص 368)

20- وَ قَالَ النَّبِیُّ (علیه السّلام) مَنْ عَالَ ثَلَاثَ بَنَاتٍ وَ مِثْلَهُنَّ مِنَ الْاَخَوَاتِ وَ صَبَرَ عَلَی لَاْوَایِهِنَّ حَتَّی یَبِنَّ اِلَی اَزْوَاجِهِنَّ اَوْ یَمُتْنَ فَیَصِرْنَ اِلَی الْقُبُورِ کُنْتُ اَنَا وَ هُوَ فِی الْجَنَّهِ کَهَاتَیْنِ وَ اَشَارَ بِالسَّبَّابَهِ وَ الْوُسْطَی فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ اثْنَتَیْنِ قَالَ وَ اثْنَتَیْنِ قُلْتُ وَ وَاحِدَهً قَالَ وَ وَاحِدَهً (بحارالانوار؛ ج 101؛ ص 98)

21- وَ فِی الْخِصَالِ عَنْ اَبِی مُحَمَّدٍ الْفَرْغَانِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ الْاَشْعَثِ عَنْ اَبِی حَاتِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْاَنْصَارِیِّ عَنِ ابْنِ جُرَیْجٍ عَنْ اَبِی الزُّبَیْرِ عَنْ (عُمَرَ بْنِ تَیَّهَانَ) عَنْ اَبِی هُرَیْرَهَ عَنِ النَّبِیِّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)  قَالَ مَنْ کُنَّ لَهُ ثَلَاثُ بَنَاتٍ فَصَبَرَ عَلَی لَاْوَایِهِنَّ وَ ضَرَّایِهِنَّ وَ سَرَّایِهِنَّ کُنَّ لَهُ حِجَاباً یَوْمَ الْقِیَامَهِ(وسایل‏الشیعه، ج 21، ص 362) 

22- مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ (علیه السّلام) مَنْ عَالَ ابْنَتَیْنِ اَوْ اُخْتَیْنِ اَوْ عَمَّتَیْنِ اَوْ خَالَتَیْنِ حَجَبَتَاهُ مِنَ النَّارِ(وسایل الشّیعه، ج 21، ص 362)

23- وَ عَنْهُ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) قَالَ مَنْ کَانَتْ لَهُ ابْنَهٌ وَاحِدَهٌ کَانَتْ خَیْراً لَهُ مِنْ اَلْفِ حَجَّهٍ وَ اَلْفِ غَزْوَهٍ وَ اَلْفِ بَدَنَهٍ وَ اَلْفِ ضِیَافَهٍ (مستدرک‏الوسایل، ج 15، ص 115)‏

24- اَبِی وَ ابْنُ الْوَلِیدِ مَعاً عَنْ اَحْمَدَ بْنِ اِدْرِیسَ وَ مُحَمَّدٍ الْعَطَّارِ مَعاً عَنِ الْاَشْعَرِیِّ عَنِ ابْنِ یَزِیدَ رَفَعَهُ اِلَی اَحَدِهِمَا (علیه السّلام) قَالَ اِذَا اَصَابَ الرَّجُلُ ابْنَهً بَعَثَ اللَّهُ اِلَیْهَا مَلَکاً فَاَمَرَّ جَنَاحَهُ عَلَی رَاْسِهَا وَ صَدْرِهَا وَ قَالَ ضَعِیفَهٌ خُلِقَتْ مِنْ ضَعْفٍ الْمُنْفِقُ عَلَیْهَا مُعَانٌ اِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهِ (بحارالانوار، ج 101، ص 104)

25- عَنْ حُذَیْفَهَ الْیَمَانِیِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) خَیْرُ اَوْلَادِکُمُ الْبَنَاتُ ( بحارالانوار، ج 104، ص 91 )

26- وَ عَنْهُ عَنْ اَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نِعْمَ الْوَلَدُ الْبَنَاتُ مُلْطِفَاتٌ مُجَهِّزَاتٌ مُوْنِسَاتٌ مُبَارَکَاتٌ مُفَلِّیَاتٌ (وسایل، ج 21، ص 362)

27- ابْنُ الْوَلِیدِ عَنِ الصَّفَّارِ عَنْ مُوسَی بْنِ عُمَرَ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) عَنْ یَحْیَی بْنِ خَاقَانَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ اَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) قَالَ الْبَنَاتُ حَسَنَاتٌ وَ الْبَنُونَ نِعْمَهٌ وَ الْحَسَنَاتُ یُثَابُ عَلَیْهَا وَ النِّعْمَهُ یُسْاَلُ عَنْهَا (الکافی؛ ج 6؛ ص 6)

28- مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عِدَّهٍ مِنْ اَصْحَابِنَا عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْقَاسَانِیِّ عَنْ اَبِی اَیُّوبَ سُلَیْمَانَ بْنِ مُقْبِلٍ الْمَدِینِیِّ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ الْجَعْفَرِیِّ عَنْ اَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی عَلَی الْاِنَاثِ اَرَقُّ مِنْهُ عَلَی الذُّکُورِ وَ مَا مِنْ رَجُلٍ یُدْخِلُ فَرْحَهً عَلَی امْرَاَهٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَهَا حُرْمَهٌ اِلَّا فَرَّحَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ (وسایل‏الشیعه، ج 21، ص 367)

29- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ اَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ مُحَمَّدٍ الْوَاسِطِیِّ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) قَالَ اِنَّ اَبِی اِبْرَاهِیمَ (علیه السّلام) سَاَلَ رَبَّهُ اَنْ یَرْزُقَهُ ابْنَهً تَبْکِیهِ وَ تَنْدُبُهُ بَعْدَ مَوْتِهِ (الکافی، ج 6، ص 5)     

30- سوره مبارکه حجرات، آیه 13

31- سوره مبارکه نحل، آیه 97

32- زن در آینه جمال و جلال؛ آیت الله جوادی آملی؛ انتشارات دارالهدی، چاپ ششم، تابستان 80

33- وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ اَبِی عَلِیٍّ الْاَشْعَرِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ جَمِیعاً عَنِ الْحَجَّالِ عَنْ ثَعْلَبَهَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) قَالَ عَلَیْکَ بِالْهِنْدَبَاءِ فَاِنَّهُ یَزِیدُ فِی الْمَاءِ وَ یُحَسِّنُ الْوَلَدَ وَ هُوَ حَارٌّ لَیِّنٌ یَزِیدُ فِی الْوَلَدِ الذُّکُورَهَ. (وسایل‏الشیعه، ج 25، ص 179)

34- وَ عَنْ اَبِیهِ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ اَبِی بَصِیرٍ قَالَ قَالَ اَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) مَنْ سَرَّهُ اَنْ یَکْثُرَ مَالُهُ وَ وُلْدُهُ الذُّکُورُ فَلْیُکْثِرْ مِنْ اَکْلِ الْهِنْدَبَاءِ (وسایل‏الشیعه، ج 25، ص 181)

35- عَنْهُ (علیه السّلام) قَالَ اِذَا کَانَ بِامْرَاَهِ اَحَدِکُمْ حَمْلٌ فَلْیَسْتَقْبِلْ بِهَا الْقِبْلَهَ وَ لْیَقْرَاْ آیَهَ الْکُرْسِیِّ وَ لْیَضْرِبْ عَلَی جَنْبِهَا وَ لْیَقُلِ اللَّهُمَّ قَدْ سَمَّیْتُهُ مُحَمَّداً وَ اِنَّ اللَّهَ قَدْ یَجْعَلُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ غُلَاماً [اِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَجْعَلُهُ غُلَاماً] فَاِنْ وَفَی بِمَا سَمَّی بَارَکَ اللَّهُ فِیهِ وَ اِنْ رَجَعَ عَنِ الِاسْمِ کَانَ فِیهِ الْخِیَارُ اِنْ شَاءَ اَخَذَ وَ اِنْ شَاءَ تَرَکَهُ(وسایل‏الشیعه، ج 21، ص 376)

36- مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنِ (الْحَسَنِ بْنِ سَعِیدٍ) اَنَّهُ دَخَلَ عَلَی اَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا (علیه السّلام) فَقَالَ لَهُ ابْنُ غَیْلَانَ بَلَغَنِی اَنَّ مَنْ کَانَ لَهُ حَمْلٌ فَنَوَی اَنْ یُسَمِّیَهُ مُحَمَّداً وُلِدَ لَهُ غُلَامٌ ثُمَّ سَمَّاهُ عَلِیّاً فَقَالَ عَلِیٌّ مُحَمَّدٌ وَ مُحَمَّدٌ عَلِیٌّ شَیْیاً وَاحِداً فَقَالَ مَنْ کَانَ لَهُ حَمْلٌ فَنَوَی اَنْ یُسَمِّیَهُ عَلِیّاً وُلِدَ لَهُ غُلَامٌ قَالَ اِنِّی خَلَّفْتُ امْرَاَتِی وَ بِهَا حَمْلٌ فَادْعُ اللَّهَ اَنْ یَجْعَلَهُ غُلَاماً فَاَطْرَقَ اِلَی الْاَرْضِ طَوِیلًا ثُمَّ رَفَعَ رَاْسَهُ فَقَالَ لَهُ سَمِّهِ عَلِیّاً فَاِنَّهُ اَطْوَلُ لِعُمُرِهِ وَ دَخَلْنَا مَکَّهَ فَوَافَانَا کِتَابٌ مِنَ الْمَدَایِنِ اَنَّهُ وُلِدَ لَهُ غُلَامٌ( الکافی، ج 6،  ص 11)

37- وَ عَنْ عِدَّهٍ مِنْ اَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ بَعْضِ اَصْحَابِهِ رَفَعَهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) مَنْ کَانَ لَهُ حَمْلٌ فَنَوَی اَنْ یُسَمِّیَهُ مُحَمَّداً اَوْ عَلِیّاً وُلِدَ لَهُ غُلَامٌ(وسایل‏الشیعه، ج 21، ص 377)

38- وَ عَنْهُمْ عَنْ سَهْلٍ عَنْ بَعْضِ اَصْحَابِنَا عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ‏(علیه السّلام) اَنَّهُ شَکَا اِلَیْهِ رَجُلٌ اَنَّهُ لَا یُولَدُ لَهُ فَقَالَ لَهُ اِذَا جَامَعْتَ فَقُلِ اللَّهُمَّ اِنْ رَزَقْتَنِی وَلَداً سَمَّیْتُهُ مُحَمَّداً قَالَ فَفَعَلَ ذَلِکَ فَرُزِقَ(وسایل‏الشیعه، ج 21، ص 378)

39- عن امیر المومنین (علیه السّلام) قال اذا اردت الولد فتوضا وضوءا سابغا و صل رکعتین و حسنهما و اسجد بعدهما سجده و قل استغفر الله احدی و سبعین مره ثم تغش امراتک و قل اللهم ارزقنی ولدا لاسمیه باسم نبیک محمد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فان الله یفعل ذلک و لا تشک فی ذلک فانی امرتک بالطهور و قد قال الله تعالی وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ و امرتک بالصلاه و قد سمعت رسول الله ص یقول اقرب ما یکون العبد من ربه اذا رآه ساجدا و راکعا و امرتک بالاستغفار و قد قال الله تعالی اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنَّهُ کانَ غَفَّاراً یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنِینَ و قال تعالی لنبیه ص اِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِینَ مَرَّهً فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ فامرتک ان تزید علی السبعین(مکارم‏الاخلاق، ص 339)

40 الْحَسَنُ الطَّبْرِسِیُّ فِی مَکَارِمِ الْاَخْلَاقِ نَقْلًا مِنْ کِتَابِ نَوَادِرِ الْحِکْمَهِ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ دَخَلَ رَجُلٌ عَلَیْهِ فَقَالَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)- وُلِدَ لِی ثَمَانُ بَنَاتٍ رَاْسٌ عَلَی رَاْسٍ وَ لَمْ اَرَ قَطُّ ذَکَراً فَقَالَ الصَّادِقُ (علیه السّلام) اِذَا اَرَدْتَ الْمُوَاقَعَهَ وَ قَعَدْتَ مَقْعَدَ الرَّجُلِ مِنَ الْمَرْاَهِ فَضَعْ یَدَکَ الْیُمْنَی عَلَی یَمِینِ سُرَّهِ الْمَرْاَهِ وَ اقْرَاْ اِنَّا اَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ سَبْعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ وَاقِعْ اَهْلَکَ فَاِنَّکَ تَرَی مَا تُحِبُّ وَ اِذَا تَبَیَّنْتَ الْحَمْلَ فَمَتَی مَا انْقَلَبْتَ مِنَ اللَّیْلِ فَضَعْ یَدَکَ یَمْنَهَ سُرَّتِهَا وَ اقْرَاْ اِنَّا اَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ سَبْعَ مَرَّاتٍ قَالَ الرَّجُلُ فَفَعَلْتُ فَوُلِدَ لِی سَبْعٌ ذُکُورٌ رَاْسٌ عَلَی رَاْسٍ وَ قَدْ فَعَلَ ذَلِکَ غَیْرُ وَاحِدٍ فَرُزِقُوا ذُکُورَهً(وسایل‏الشیعه، ج 21، ص 374)

41- اَبُو غِیَاثٍ وَ الْحُسَیْنُ ابْنَا بِسْطَامَ فِی طِبِّ الْاَیِمَّهِ، (علیه السّلام) عَنْ اَحْمَدَ بْنِ عِمْرَانَ بْنِ اَبِی لَیْلَی قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ اَبِی لَیْلَی قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ اَبِی نَجْرَانَ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ الْجَعْفَرِیِّ عَنْ اَبِی جَعْفَرٍ الْاَوَّلِ مُحَمَّدٍ الْبَاقِرِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (علیه السّلام) اَنَّ رَجُلًا شَکَا اِلَیْهِ قِلَّهَ الْوَلَدِ وَ اَنَّهُ یَطْلُبُ الْوَلَدَ مِنَ الْاِمَاءِ وَ الْحَرَایِرِ فَلَا یُرْزَقُ لَهُ وَ هُوَ ابْنُ سِتِّینَ سَنَهً فَقَالَ (علیه السّلام) قُلْ ثَلَاثَهَ اَیَّامٍ فِی دُبُرِ صَلَاهِ الْمَکْتُوبَهِ صَلَاهِ الْعِشَاءِ الْآخِرَهِ وَ فِی دُبُرِ صَلَاهِ الْفَجْرِ سُبْحَانَ اللَّهِ سَبْعِینَ مَرَّهً وَ اسْتَغْفِرِ اللَّهَ سَبْعِینَ مَرَّهً وَ تَخْتِمُهُ بِقَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنَّهُ کانَ غَفَّاراً یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهاراً ثُمَّ وَاقِعِ امْرَاَتَکَ اللَّیْلَهَ الثَّالِثَهَ فَاِنَّکَ تُرْزَقُ بِاِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی ذَکَراً سَوِیّاً قَالَ فَفَعَلَ ذَلِکَ فَلَمْ یَحُلِ الْحَوْلُ حَتَّی رُزِقَ قُرَّهَ عَیْنٍ(مستدرک‏الوسایل، ج 15، ص 121)

42- روی عن الصادق (علیه السّلام) انه قال من اراد ان یولد له ولد ذکر فلیضع یده الیمنی علی السره من جانب الایمن عند الجماع و لیقرا سوره انا انزلناه سبع مرات ثم تجامع فانه یری ما اراد و یقول کل یوم عند الصباح و المساء سبعین مره سبحان الله و عشر مرات استغفر الله و تسع مرات سبحان الله العظیم و یقول فی العاشره استغفر الله ان الله کان غفارا یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهاراً(جامع‏الاخبار، ص 104)

منبــــــــــــــــع : طب شیعــــــــــــــــه