کنت لی یف نیکلاویچ تُولْسْتوی معروف به لئون تولستوی نویسنده شهیر روسی در 9 سپتامبر سال 1828م در روستایى در 250 کیلومتری مسکو به دنیا آمد و در کودکی پدر و مادر را از دست داد. از نوجوانی، استعداد درخشان و هوش سرشارش، معلمان را به تعجب وا می داشت. با این حال مدت زیادی در دانشگاه ماندگار نشد و پس از چهارسال خدمت در ارتش، به قصد پرداختن به نگارش، از نظام خارج شد. وی از آن پس به خلق آثار ادبی روی آورد و رمان های متعددی نگاشت. لئون تولستوی عالی ترین نمایش گر روح ملت روس و از بزرگترین نویسندگان جهان است. او مانند یک دانشمند الهیات و معتقد به اصول اخلاقی در جستجوی مرامِ دوستی پاک و بی آلایشی بود که در مسیحیت اولیه وجود داشت و همین امرْ آثار او را مشحون از بشردوستی و احترام به وجود انسان کرده است. تولستوی در مجسم کردن اخلاق و روح مردم روس مقامی ارجمند داشت و معتقد بود که تنها محبت است که باید بر مردم حکومت کند. این عقاید باعث شد که کلیسا، تولستوی را در 72 سالگی تکفیر نماید. با این حال در اواخر عمر چنان مشهور شد که تقریباً همه دنیا او را می شناختند. با این که فلسفه، مشغله تولستوی نبود، اما اندیشه هایش در افکار فلسفی قرن نوزدهم تأثیر فراوان نهاد. تولستوی با هر مکتب فلسفی یا فرقه مذهبی که حقیقت را در انحصار خود تصور می کرد مخالف بود و با هر کلیسایى که معتقد بود تنها یک راه و آن هم راه کلیسا به سوی خدا وجود دارد، می جنگید. اعتقاد خود وی این بود که همه ادیان بزرگ، بالذات هدایتگر به سوی خداوند هستند. تولستوی مطابق تعلیمات خود، خویشتن را از قید و بند مال و دارایى اش رها ساخت و همانند روستائیان به زندگی پرداخت. تولستوی اندیشه های اخلاقی، اجتماعی و مذهبی خود را در رمان های بزرگ، داستان های کوتاه و مقالات متعددی مطرح ساخته که جنگ و صلح، اعترافات و رستاخیز از آن جمله اند. هم چنین آثار دیگر او از جمله قزاق ها، هنر چیست و حاجی مراد، همه در حد شاه کارهای ادبی روس است. لئون تولستوی در اواخر عمر خانه را ترک کرد تا این که سرانجام در 20 نوامبر سال 1910م مانند بی نواترین افراد در بی خانمانی و سرگردانی در 82 سالگی درگذشت.
