السلام علیک یا ابا عبدالله السلام علیک یا امام العطشان
همه فیض ها از ابی عبدالله است هر چه داریم از ابی عبدالله است. با جمعی از دوستان، یک وقتی مدینه، مشرف شده بودیم .ان شاء الله خدا قسمتتان کند. احرام بستیم، جمع زیادی از رفقا رفتند و یک ماشین کوچکی ماند که ما چند نفر را ببرد. یک دوستی داشتیم خیلی با حال بود گفت: آقا! ذکر مناسب اینجا الان چی است؟ داشتیم رد می شدیم، جمعیت زیادی بود، خدا می داند من بی اختیار گفتم: به نظر من باید بگویی (السلام علیک یا ابا عبدالله). برای این که اگر آن آقا نبود، ما مکه ای نداشتیم، مدینه ای نداشتیم، دین و معارفی نداشتیم. جانم به قربانت ابا عبدالله! وقتی کاروان می رفت دیده ها با تعجب به این کاروان، نگاه می کرد. این ها کجا می روند؟ خدا شهریار را رحمت کند. روح القدس این جمله را در زبانش گذاشت که گفت:
کسی نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین
آن وقت آن شاعر سید جعفر حلی(ره) آنچنان زیبا گفته مثل اینکه خودش پا به پای این کاروان می رفته، می گوید:
فقد انجلی عن مکة فهو ابنها - و به تشرف الحطیم و الزمزم
می گوید: آقا از مکه خارج شد، در صورتی که خودش فرزند مکه بود. مکه مال اینهاست. تشرف از این ها یافته است.
بیت بعدی دو معنا دارد می گوید:
لم یدر این یریح رکابه
نقل به معنا می کنم، می گوید: معلوم نیست این شترها کجا می خوابند؟ خیمه ها کجا برافراشته می شود؟
و کان المأوی علیه محرم
یک معنایش این است که باید محرم بشود تا مشخص شود ای حضرت زهرا! ما را ببخش. یک معنایش این است - به عقیده بعضی ها - این بچه ها، این نازدانه ها حالا حالاها باید در کجاوه باشند؛ یک عده پناه دادن به این ها را حرام می دانند و کان المأوی علیه محرم
مطالب مرتبط
