غدیر: حلقه ی اتصال تاریخ معنویِ موحدان این عصر به انبیاء و اولیاء است، چیزی که در سقیفه مورد غفلت قرار گرفت، که باید با امامی معصوم اتصال تاریخ معنوی حفظ شود.
بسم الله الرّحمن الرّحيم
خداوند با ارسال رسولان«علیهم السلام» با بندگانش گفتگو می کند، و انسان ها با ارتباط با رسولان خدا حیات تاریخی خود را وارد اردوگاه معنویت می نمایند، تا با لحظه لحظه ی تاریخ نور، هم تاریخ باشند و خود را به وسعت حیات معنویِ همه ی انبیاء و اولیاء گسترش دهند.
همان طور که از طریق نبی و شریعت الهی انسان ها با جنبه های معنوی و ثابتِ عالمِ وجود مرتبط می شوند و کثرت ها را در وحدت عالم می نگرند و گسستگی ها را به سوی مبادی وحدانی سیر می دهند، از طریق نبوت؛ گذشته و آینده ی تاریخ را نیز یگانه می بینند و جان آن ها با همه ی انبیاء و موحدان تاریخ پیوند می خورد و تحت تأثیر ظلمات دوران قرار نمی گیرند و ماوراء حادثه های روزمرّه خود را متصل به سیر معنوی تاریخ می یابند، تاریخی که از حضرت آدم«علیه السلام» شروع و با حضرت مهدی«عجّل الله تعالی فرجه» ادامه می یابد.
غدیر: حلقه ی اتصال تاریخ معنویِ موحدان این عصر به انبیاء و اولیاء است، چیزی که در سقیفه مورد غفلت قرار گرفت، که باید با امامی معصوم اتصال تاریخ معنوی حفظ شود.
غدیر: نقطه ی عطفی است که نمی گذارد موحدان در هر عصر و نسلی گرفتار گسستگی فرهنگی شوند و میان تمدن مطلوبِ خود و سرمایه ی معنوی گذشته شکاف ایجاد شود و تمدن اسلامی از افق اندیشه ها محو گردد.
تفاوت غدیر و سقیفه در پیوستگی و عدم پیوستگی به تاریخ معنویت است. در غدیر اصرار بر حاکمیت امام معصومی است که وجود او عامل ادامه ی روح نبی و نبوت است و حامل اسرار همه ی انبیاء و اولیاء. ولی در سقیفه اصرار بر حاکمیت انسان مسلمانی است که می خواهد با رأی و فکر خود جامعه ی اسلامی را مدیریت کند، که عملاً موجب بی تاریخی جهان اسلام می شود.
اگر می بینید هرجا فرهنگ غربی قدم گذاشت موجب آشفتگی و گسیختگی شد و آن جامعه را از تاریخ خود بیرون کرد، به جهت آن است که جامعه را با تاریخ غربی می سنجد و آن را از تاریخ پیوسته ی معنوی خود غافل می کند. تنها کسانی متوجه این فاجعه ی بزرگ می شوند که اهمیت سرمایه های معنوی تاریخی خود را می شناسند. اگر امروز جوانان ما نمی توانند درست دینداری کنند چون با فکر غربی و با ملاک های آن فرهنگ، به سرمایه های معنوی خود می نگرند، و از این طریق از تاریخ خود بیرون می افتند و گرفتار بی هویتی می شوند.
مگر با فکر غربی می توان همه چیز را دید؟ مگر فکر غربی می تواند روح اسلام و قرآن و غدیر و کربلا و انقلاب اسلامی را آن طور که هست ببیند؟
اگر شرط عبور از ظلمات مدرنیته آن است ، که دیگر اجازه ندهیم طراحی تاریخ به عهده ی غرب باشد، از طریق توجه به غدیر به عنوان نقطه ی اتصال به تاریخ معنوی انبیاء، می توان آن عبور را محقق نمود.
« إن شاءالله »
مطالب مرتبط
