ژوزف وُون هام مِر(Joseph von Hammer)، خاورشناس اتریشی در نهم ژوئن سال 1774 میلادی در اتریش به دنیا آمد. وی پس از تکمیل تحصیلات خود در مدرسه زبان های شرقی و فراگیری زبان های عربی، فارسی و ترکی، از طرف دولت اتریش به عنوان مترجم به دربار عثمانی راه یافت. او در این مدت با کشورهای سوریه، لبنان، مصر و نیز ایران آشنا شد، اما گستردگی معلومات و تلاش های وی در معرفی مکاتب اسلامی و شرقی در اروپا و به ویژه در اتریش باعث گردید تا در مجامع علمی و ادبی پنجاه کشور عضویت یابد و به پاس خدمات علمی، ادبی و سیاسی خود به دریافت پانزده نشان علمی و سیاسی از طرف دول گوناگون نائل گردد. در این میان، آن چه شخصیت هامّر را برجسته می نماید، گرایش وی به اسلام می باشد که به زعم برخی سیره نویسان، او در همان جوانی و در زمان حضور در امپراتوری عثمانی به اسلام گرویده بود. جملات و کلمات هامر در کتاب هایش نشان دهنده علاقه او به آیین محمدی(صلی الله علیه و آله) است. بالاتر از آن، این که هامر برای خود به سبک مسلمانان، قبل از مرگ، قبری تهیه کرده و بر روی لوح قبرش جملات و آیاتی از قرآن از قبیل: "انا لله و انا الیه راجعون" و "کلّ نَفسٍ ذائقة المَوت" حک نمود که با عقاید یک مسیحی تناسبی ندارد. از هامر بیش از صد جلد کتاب بر جای مانده که تاریخ امپراتوری عثمانی در 2 جلد، مجموعه تصاویر حکام مسلمان در 6 جلد و تاریخ شعر عثمانی در 4 جلد از آن جمله است. کتاب های هامّر در تاریخ عثمانی، مدت طولانی از منابع اصلی به شمار می رفت. هم چنین آثار او نمایانگر مرحله عظیمی در طول تاریخ خاورشناسی در اروپا و به ویژه آلمان است و چه بسا هامر، بهترین واسطه ای است که تاکنون بین شرق اسلامی و اروپای مسیحی ظاهر شده است. ژوزف وُون هامّر سرانجام در 23 نوامبر سال 1856میلادی در 82 سالگی درگذشت.
