کشور جزیره ای ایرلند از قرن دوازدهم میلادی به اشغال انگلستان درآمد و طی قرون متمادی به استعمار آن پرداخت. در این میانْ جنبش های استقلال طلبانه ایرلند، بارها توسط قوای انگلیسی سرکوب شد تا این که نهضت استقلال طلبِ شین فِین از اوایل قرن بیستم، تلاش پیگیری را جهت کسب استقلال ایرلند آغاز نمود. سرانجام در نتیجه مذاکرات رهبر شین فِین و نخست وزیر انگلستان، در 6 دسامبر سال 1921میلادی کشور آزاد ایرلند تشکیل گردید که ضمن آن، ایرلند، عنوان دومینیونِ امپراتوری بریتانیا را داشت. بر این اساس، دمینیون یا قلمرو حکومتی ایرلند، در عین خودمختاری، همچنان تحت سرپرستی انگلستان قرار گرفت. در این میان 6 ایالت پروتستان نشین شمال ایرلند همچنان متعلق به انگلستان باقی ماند. قانون اساسی سال 1937میلادی، کشور آزاد ایرلند را به جمهوری مستقل تبدیل کرد و در سال 1949 میلادی از زیر هر گونه نفوذ انگلستان خارج گردید. این کشور در غرب قاره اروپا، در اقیانوس اطلس، در غرب دریای ایرلند و در همسایگی آبی انگلستان واقع شده است. نام این کشور از عنوان نژاد مردم آن گرفته شده که "ایر" یا "ایره" بود و با پسوند "لند" به معنای مکان کلمه "ایرلند" را شکل داده است. ایرلند 70/285 کیلومتر مربع مساحت دارد و جمعیت آن نزدیک به 4 میلیون نفر می باشد. پیش بینی می شود که جمعیت ایرلند تا سال 2025میلادی کمتر از 4/5 میلیون نفر خواهد بود. اکثریت مردم ایرلند پیرو مذهب مسیحیت و عمدتاً کاتولیک هستند. هم چنین اتباع این کشور ملیت ایرلندی دارند و زبان رسمی آن ها ایرلندی و انگلیسی است. پایتخت ایرلند دوبلین است و واحد پول آن پوند ایرلند بود که با رواج یافتن پول واحد اروپایی، یورو جای گزین پوند گردید. از شهرهای مهم ایرلند می توان از کرک و لیمریک نام بُرد. حکومت این کشور جمهوری چند حزبی با دو مجلس قانون گزاری است.
