سوال۱: «وَ قَالَ علیه السلام مَنْ قَصَّرَ فِی الْعَمَلِ ابْتُلِیَ بِالْهَمِّ وَ لَا حَاجَه لِلَّهِ فِیمَنْ لَیْسَ لِلَّهِ فِی مَالِهِ وَ نَفْسِهِ نَصِیبٌ»[1]
جواب: خدا در خود آدم و اموالش بهره ای دارد. می گوید باید خمس بدهی، زکات بدهی، باید نماز بخوانی، روزه بگیری، این ها مال خداست، اگر کسی این کارها را نکرد دیگر از خیرات و برکات محروم است، آن جمله اولش چی بود؟
سوال۲:« مَنْ قَصَّرَ فِی الْعَمَلِ ابْتُلِیَ بِالْهَمِّ »
جواب: بله، هر کسی در انجام واجبات و وظائف تقصیر کرد این مبتلی به غُصّه می شود. روزی پشیمان می شود که چرا انجام ندادم، برای خاطر اینکه یک همچنین پشیمانی ای پیش نیاید باید وظائف را یاد گرفت و عمل کرد.
سوال۳: عبارت « فی نفسه » که آمده است بحث روزه است یا نه جهاد و ...؟
جواب: منظور خود فرد است. نماز را آدم با چه می خواند؟ با بدن. روزه را با چه می گیرد؟ با بدن. جبهه را با چه می رود؟ با بدن.
سوال۴: اینکه این جمله پشت سر هم آمده ربطی بین این واو و قبلش هست؟
جواب: توضیح است چون مخاطب مردم هستند، به مردم نمی شود یک دفعه بگویی. خدا ده دفعه هم می گوید باز فایده ندارد، لذا به عبارات مختلف تکرار می کنند که آدم ها خوب بفهمند.
**************************************************
منبع: برگرفته ازپایگاه اطلاع رسانی آیت الله خوشوقت(ره)
*************************************************
پی نوشت:
[1] - نهج البلاغه، ص: 429.
مطالب مرتبط
