ام داوود که بود و اعمال معروف به ام داوود چگونه وارد شد؟
ام داوود که بود و اعمال معروف به ام داوود چگونه وارد شد؟
مطالب مرتبط و پیشنهادی:
ماه رجب - ویژه نامه این الرجبیون
ویژه اعتکاف - ویژه نامه فصلی برای رویش
مرحوم سید بن طاووس قدس سره در اقبال می نویسد: «زمانی كه منصور عباسی، عبداللّه بن حسن (علیهما السلام) را به همراه گروهی از آل ابی طالب زندانی كرد و دو پسر عبداللّه بن حسن (علیهما السلام)، یعنی محمد و ابراهیم را به قتل رساند، در این زمان داوود بن حسن بن حسن (علیهم السلام) را نیز گرفت و با غل و زنجیر از عراق به مركز حكومت خویش انتقال داد. او پسر دایه امام جعفر صادق (علیه السلام) بود؛ زیرا «امّ داوود» مادر رضاعی امام صادق (علیه السلام) بود و مادر داوود به ایشان شیر داده بود.
ام داوود می گوید: مدت زمانی پسرم نیامد و خبری از او در عراق به گوشم نرسید. در این زمان، پیوسته به درگاه خداوند دعا و تضرع نموده و از برادران دینی و كوشا در عبادت، می خواستم كه در این باره به درگاه خدا دعا كنند، ولی اثری از اجابت دعا نمی دیدم، تا اینکه روزی برای عیادت به محضر حضرت جعفر بن محمد (علیهما السلام) وارد شدم و پس از پرس وجو از حال آن حضرت و دعا برای ایشان، آن بزرگوار از حال داوود جویا شد. عرض كردم: ای آقای من، داوود كجاست، در حالی كه مدت زمان طولانی است كه او را از من جدا و در عراق زندانی كرده اند. فرمود: چرا دعای استفتاح را نمی خوانی، همان دعایی كه درهای آسمان برای اجابت آن گشوده می گردد و دعاكننده بی درنگ اثر اجابت را می بیند و در برابر آن، در نزد خداوند متعال پاداشی به جز بهشت ندارد؟ عرض كردم: این دعا چگونه است ای پسر راستگویان؟! فرمود: ای امّ داوود، ماه حرام بزرگ، ماه رجب، نزدیك شده است و این ماه، ماهی است كه دعا در آن به اجابت می رسد و این ماه، ماه اصمّ خدا است.»
سپس حضرت دستور اعمال معروف به ام داوود را به او یاد داد. سپس فرمود: «آنچه را كه به تو آموختم حفظ كن و مبادا آن را به كسی بیاموزی تا برای هدف نادرست و باطلی دعا كند! زیرا اسم اعظم خداوند در آن نهفته است، همان اسمی كه هرگاه بدان دعا شود، خداوند اجابت می كند و هرگاه با توسل به آن از خدا درخواست شود، عطا می كند. اگر آسمان ها و زمین و دریاها به روی انسان بسته باشند و حاجت تو از گشوده شدن آن ها بزرگ تر باشد، خداوند راه رسیدن به آن را برای تو آسان خواهد نمود و اگر همه جنّیان و انسان ها دشمن تو باشند، خداوند تو را از مزاحمت آن ها كفایت نموده و آن ها را ذلیل و خوار خواهد نمود.»
امّ داوود می گوید: «دعای یاد شده را نوشتم و از محضر امام صادق (علیه السلام) خارج شدم، تا این كه ماه رجب فرا رسید و به آنچه آن حضرت فرموده بود، عمل كردم. شبی، در اواخر شب حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) و تمام فرشتگان و پیامبرانی را كه در دعای گذشته بر آنان درود فرستادم، در خواب دیدم، در حالی كه آن حضرت به من می فرمود: ای امّ داوود، به تو و همه برادرانت مژده باد، كه همگی برای تو شفاعت خواهند كرد و تو را به برآوردن حاجتت مژده می دهند و تو را بشارت باد كه خداوند متعال تو و فرزندت را حفظ نموده و آن را به تو باز می گرداند. از خواب بیدار شدم و فقط به اندازه ی فاصله ی عراق تا مدینه برای سواری كه مركبش را تند و با شتاب براند، گذشته بود كه داوود به خانه بازگشت. از حال او پرسیدم. گفت: تا روز نیمه رجب، در بند و زنجیر و در بدترین زندان ها بودم. وقتی شب شد، در خواب دیدم كه گویی زمین برای من درنوردیده شد و دیدم كه تو بر روی حصیر مخصوصی كه بر روی آن نماز می گزاری، نشسته ای و مردانی در كنار تو نشسته اند كه سرهایشان در آسمان و پاهایشان در زمین است و مشغول تسبیح خدا هستند. یكی از آنان كه صورتی زیبا و لباسی پاكیزه و بویی خوش داشت و به گمان من، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بود، به من گفت: ای پسر پیرزن شایسته، تو را بشارت باد! كه خداوند دعای مادرت را اجابت نمود. از خواب بیدار شدم و دیدم كه پیك های منصور دم در ایستاده اند. در دل شب، مرا به حضور منصور بردند و او دستور داد كه زنجیر از دست و پای من باز نموده و به من نیكی و احسان كنند و نیز دستور داد كه 10 هزار درهم به من بدهند و بر شتر راهوار سوار كرده و با سرعت و شتاب براندند، تا این كه وارد مدینه شدم.»
امّ داوود در ادامه می گوید: «داوود را به خدمت امام صادق (علیه السلام) بردم. فرمود: منصور، امیر مؤمنان (علیه السلام) را در خواب دید و ایشان به او فرمود: فرزندم را آزاد كن، وگرنه تو را در آتش جهنم می افكنم و او خود را در حالی دید كه گویی زیر پاهایش آتش جهنم قرار دارد. از خواب بیدار شد و مجبور شد كه تو را -ای داوود- آزاد كند.»
مطالب مرتبط
