نحوه پیروزی امام زمان (ع) بر سلاح های ویرانگر
نحوه پیروزی امام زمان (ع) بر سلاح های ویرانگر از جمله شبهاتی است که مطرح شده و پاسخ آنرا آیت الله صافی گلپایگانی بیان می کنند.
در موقع ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بطوری که از ترقّی کنونی بشر در صنعت و تکنیک، ملاحظه می شود، دنیا مجهّز به سلاح های بسیار مهیب و خطرناک خواهد بود.
آن حضرت در برابر این سلاح های مخوف، چگونه مانند جدّش با شمشیر قیام خواهد کرد؟ و چگونه با سلاح های قدیم، مثل شمشیر و غیره با ارتش های دنیای آن روز جهاد می نماید؟ و آیا می شود تصوّر کرد که کسی بتواند بوسیله شمشیر با بمب های هیدروژنی و امثال آن، جنگ و نبرد کند؟
اوّل: مقصود از خروج با شمشیر، مأموریت به جهاد و توسّل به اسلحه برای اعلای کلمه حقّ است.
بنابراین قیام با شمشیر، کنایه از قیام با اسلحه و پیکار و جهاد و تعیین نوع مأموریت آن حضرت است و اینکه آن حضرت، مأمور به مصالحه با کفّار نیست.
بدیهی است با هر اسلحه ای که لازم باشد، آن حضرت و اصحابش با کفّار و ستمگران جهاد می نمایند و از هرگونه اسلحه ای که در زمان ظهور آن حضرت متداول باشد و به استعمال آن حاجت داشته باشند، استفاده می نمایند.
دوّم: از کجا معلوم که در زمان ظهور آن حضرت، این اسلحه های مهیب در اختیار بشر، باقی باشد؛ زیرا ممکن است که در اثر حوادث و آشوب ها و انقلابات شدید و جنگ های خانمان سوز جهانی، که پیش از ظهور آن حضرت واقع می شود دو ثلث بشر نابود شود و این اسلحه های جهنّمی معدوم گردد و شاید کسی باقی نماند که بتواند از این اسلحه ها استفاده کند، یا آنها را تهیّه نماید و این احتمال هم کاملاً بجا و قابل توجّه است.
یکی از اموری که در احادیث از آن خبر داده شده و اوضاع کنونی آن را ممکن الوقوع نشان می دهد، جنگ های جهان گیری است که در اثر آن، بیشتر نقاط زمین از سکنه خالی می گردد و شهرها ویران می شود و صدها میلیون بشر را رهسپار دیار عدم می سازد.
تا یک قرن پیش، وقوع چنین جنگ هایی بسیار بعید به نظر می رسید، زیرا با آن اسلحه های سابق و با نبودن وسایل ارتباط جمعی بین شهرها و کشورها، اگر جنگی واقع می شد،
اوّلاً پیش از آنکه خبرش به کشورهای همسایه و یا دورتر برسد و دامنه جنگ گسترش یابد، آن جنگ به پایان می رسید و
ثانیاً در آن زمانها، تعیین غالب از مغلوب، خاتمه یافتن جنگ و تسلّط یکی از دو طرف یا از بین رفتن طرفین، متوقّف بر کشتارهای عمومی و استعمال بمب و غیره نبود.
امّا در عصر حاضر بطوری که همه پیش بینی می نمایند با وسایل ارتباطی که همه عالم را به منزله یک شهر و یک محلّه نموده؛ و با اسلحه ها و تجهیزاتی که در دست زمامداران بی ایمان است و هیچ وسیله ای برای کنترل خشم و شهوت و جاه پرستی آنها نیست، اگر جنگ شروع شود، علاوه بر آنکه غالب از مغلوب تشخیص داده نمی شود و طرفین از بین می روند، اکثر ملل و سکنه کره زمین ممکن است در ظرف چند ساعت فانی و نابود شوند. پس اگر در احادیث شریفه فرموده اند: «مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظاهر نمی شود مگر آنکه ثلث مردم کشته شوند و ثلث آنها بمیرند و ثلث آنان باقی بمانند»[ابن حماد، الفتن، ص۲۰۶؛ ابن طاووس، الملاحم و الفتن، ص۱۲۸؛ متقی هندی، البرهان، ص۱۱۱ – ۱۱۲، فصل ۲، ح۴؛ همو، کنزالعمال، ج۱۴، ص۵۸۷] و فرموده اند: «این ظهور واقع نخواهد شد تا وقتی دو ثلث مردم از بین بروند»[طوسی، الغیبه، ص۳۹۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۳، ۲۰۷؛ رجوع شود به: منتخب الاثر، تألیف نگارنده، ج۳، ص۸۱ – ۸۲] نباید تعجّب کرد، بلکه باید آن را نشانه علوم بی پایان حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) و ائمّه طاهرین (علیهم السلام) گاهی آنها از آینده و اطّلاعشان بر مغیّبات به اذن و تعلیم خدا دانست و از معجزات و کراماتشان به شمار آورد.
«فَهُمْ مَوْضِعُ سِرِّهِ وَلَجَأُ أَمْرِهِ وَعَیْبَةُ عِلْمِهِ، وَمَوْئِلُ حُکْمِهِ وَکُهُوفُ کُتُبِهِ، وَجِبالُ دینِهِ».[نهج البلاغه، خطبه۲ (ج۱، ص۲۹ – ۳۰)؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۱۳۸؛ قمی، الاربعین، ص۴۳۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۲۳، ص۱۱۷؛ قندوزی، ینابیع الموده، ج۳، ص۴۴۹. «راز پیامبر بدان ها سپرده شده است، و هرکه آنان را پناه گیرد به حقّ راه برده است. مخزن علم پیامبرند و احکام شریعت او را بیانگر قرآن و سنّت نزد آنان در امان، چون کوه برافراشته»]
«وَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ عَرَفَهُمْ وَعَرَفُوهُ وَلَا یَدْخُلُ النَّارَ إِلَّا مَنْ أَنْکَرَهُمْ وَأَنْکَرُوهُ».[نهج البلاغه، خطبه ۱۵۲ (ج۲، ص۴۰ – ۴۱)؛ صفار، بصائرالدرجات، ص۵۱۶؛ عیاشی، ج۲، ص۱۸؛ آمدی، غررالحکم، ص۲۷۶. «داخل بهشت نمی شود مگر کسی که آنها [ائمّه (علیهم السلام)] را بشناسد و آنها او را بشناسند و داخل جهنّم نمی گردد مگر کسی که منکر ائمّه و ائمّه (علیهم السلام) منکر آنها باشند»]
جَعَلَنَا اللهُ مِنْ مُحِبِّیهِمْ وَخُدَّامِ شِیعَتِهِمْ
مطالب مرتبط
