آسیبهای تذکر بیش از حد به کودکان
بچه ها یک میل ذاتی برای کنجکاوی و شناخت دنیای اطراف خود دارند، آن ها به شدت به دنبال سرک کشیدن به همه جا هستند و اتفاقا همین کنجکاوی و کاوش زمینه رشد و یادگیری آن ها را فراهم می کند. با ضیاءالصالحین همراه باشید تا در مورد آسیبهای تذکر بیش از حد به کودکان بیشتر بدانید.
کنجکاوی یک کودک و تلاش او برای اینکه از همه چیز سر در بیاورد، نشان دهنده لجبازی یا نافرمانی او نیست، بلکه این طبیعت کودکان و از مراحل رشدی آن هاست. اگر ما این ویژگی ذاتی و غریزی کودک برای کنجکاوی و کاوش را نشانه ای از بدرفتاری او بدانیم، به احتمال زیاد با او برخورد تند و نامناسبی خواهیم داشت و مدام به او "بکن نکن" خواهیم کرد، این بکن نکن های زیاد به کودک در درجه اول غریزه کنجکاوی او، غزیزه ای که قرار است زمینه رشد و یادگیری اش را فراهم کند و مهارت های شناختی اش را شکل دهد، تضعیف می کند و این غریزه توسط والدین سرکوب می شود.
زمانی که مرتب این حس کنجکاوی و شوق و ذوق کودک برای کاوش دنیای اطرافش را سرکوب می کنیم، این حس در او شکل می گیرد که اکثر کار های او اشتباه است و می تواند باعث تضعیف اعتماد به نفس او شود.
ممانعت والدین برای ارضای حس کنجکاوی کودکشان و کنترل کردن بیش از حد او، رابطه والد- کودک را هم مخدوش می کند، اعمال کنترل زیاد بر کودک اتفاقا باعث ایجاد لجبازی در او می شود و حرف شنوی او از والدینش را کاهش می دهد.
از این بکن نکن های افراطی به کودکانمان به خصوص در دروان نوپایی جلوگیری کنیم، بهتر است فضای خانه را جوری تنظیم کنیم که نیازی به این "بکن نکن" های افراطی نباشد، همچنین وسایل خطرناک و شکستنی و یا وسایل گران قیمتی که نمی خواهیم کودک به آن ها دست بزند را از دسترس او دور نگه داریم.
سعی کنیم میز های جلوی مبل و میز های عسلی را در کناری گذاریم تا فضا در خانه به اندازه کافی برای جست و خیز کردن و بازی های یک کودک نوپا وجود داشته باشد، چرا که هدف همیشه این است که نیاز های متناسب با رشد کودکمان را برآورده کنیم، بدون اینکه امنیت او به خطر بیفتد.
