آیت اللَّه حاج شیخ محمد مظفری قزوینی در سال 1304 ش (1344 ق) در قزوین به دنیا آمد و تحصیلات اولیه را در زادگاه خویش به پایان برد. در 26 سالگی به قم رفت و در درس های آیت اللَّه بروجردی و سید شهاب الدین مرعشی نجفی حاضر شد. سپس در سال 1332 ش به نجف اشرف كوچید و سالیان فراوان با حضور در مجلس درس آیات عظام: سید محسن حكیم و سید محمود شاهرودی وحضرت امام خمینی، در زمره یكی از فضلای نجف درآمد. ایشان همچنین به مدت بیست سال از محضر آیت اللَّه سید ابوالقاسم خویی بهره مند شد و مبانی علمی خویش را استوار ساخت. آیت اللَّه مظفری در 1352 ش پس از كسب اجازات متعدد از اساتیدش و علمای دیگر، به قزوین بازگشت و به تالیف، تدریس و اقامه جماعت، بیان مسائل و ترویج شرع مبین، اشتغال ورزید. معظم له یكی از علمای بزرگ قزوین بود كه تدریس منظم فقه واصول و تالیف كتاب های فراوان را وجهه همت خویش ساخت و از این رهگذر، شاگردان بسیار و كتاب های پرفایده علمی از خود به یادگار نهاد. ایضاحُ الحُجّة فی شرح العُروَة در هشت جلد، پرسش ها و پاسخ ها در دو جلد و اسلام و فلسفه احكام و طبقات رجال در شانزده جلد از جمله آثار اوست. سرانجام این فقیه بزرگ در 27 اسفند 1380 ش برابر با سوم محرم الحرام 1423 ق در 76 سالگی چشم از جهان فرو بست و پس از تشییع با شكوه، در حرم شاهزاده حسین قزوین به خاك سپرده شد.
