یوهان ولفگانگ فون گوته ادیب نام آور آلمانی، در 28 اوت 1749م در شهر فرانکفورت آلمان به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات ابتدایى، به فراگیری حقوق و پزشکی پرداخت و از آن پس به ادبیات و فلسفه روی آورد. گوته علاوه بر آن، زبان های لاتین، انگلیسی و فرانسوی را نیز آموخت. آثار اولیه گوته، در دورانی از ادبیات آلمان آغاز شد که آن را دوره توفان و فشار می گویند و پیش درآمد جنبش رمانیتک و داستان سرایى بود که در قرن نوزدهم، سراسر اروپا را در برگرفت. گوته با الهام از تفکر اصالت احساس، به سرودن شعر و غزل همت گماشت و در این راه، گوی سبقت را از همگان ربود. هم چنین گوته با مطالعه دیوان حافظ، شیفته لسان الغیب شیراز شد و تصمیم گرفت مضامینی را که از ادبیات مشرق زمین مورد توجهش قرار گرفته در قالب اشعاری به زبان آلمانی بریزد. وی در ملحقات این اثر که به دیوان شرقی معروف است، به ستایش قرآن و پیامبر عالی قدر اسلام(صلی الله علیه و آله) پرداخته و می گوید: "قرآن را باید قانون خدایى دانست و نباید آن را مانند کتاب هایى تصور کرد که برای تدریس یا تفریح همنوعان می نویسند. امعان نظر در قرآن، ما ذا مجذوب می کند و به شگفت می آورد و سرانجام به تعظیم و احترام وادار می نماید" از دیدگاه گوته "سبک قرآن برطبق موضوع و هدفش دارای روشی جدی توأم با بزرگ منشی و تهدید کننده و حقیقتاً با احترام همراه است". وی تصریح می نماید: "هرگاه معنای اسلامْ تسلیم شدن به اراده خداوند جهان می باشد، پس ما همگی در اسلام زندگی می کنیم و مسلمان می میریم". ولفگانگ گوته یکی از با استعدادترین و در عین حال یکی از ناآرام ترین عُشّاق عصرِ خود بود. سراسر زندگیش سرشار از شور و نشاط و التهاب تازه و کارهای نو و جستجو بود، گوته هم عاصی بود هم محافظه کار، هم مسیحی بود، هم بی دین، هم مرید شیطان بود هم تابع پاکان. عمرش را وقف نقاشی انسان و طبیعت کرد و به کلمات بی جان، حیات بخشید. گوته مقالاتی در گیاه شناسی و فیزیولوژی نوشت و یک نظریه تازه علمی را در باب رنگ ها تکمیل کرد. او هم چنین فلسفه خویش را بر مبنای سرگذشت واقعی انسان، پایه گذاری نمود. گوته بزرگ ترین شخصیت ادبی قرن نوزدهم و یکی از برجسته ترین نوابغ تاریخ بشر محسوب می شود. روح بلند پرواز، قوه تخیل بی نظیر، قدرت بیان و قلم سحرآمیز او در مردم آلمان سخت اثر کرد و او را سرآمد شعرا و نویسندگانِ آن کشور نمود به طوری که او را پدر ادبیات آلمان لقب داده اند. مهم ترین اثر گوته، فاوسْتْ نام دارد که باید گفت ثمره شصت سال کار مداوم و عمیق اوست که در واقع سرگذشت خود اوست. فاوست، سرگذشت کیمیاگری است که می خواهد بر همه اسرار طبیعت دست یابد و راهی به جانب ماوراءالطبیعه بگشاید. گوته از نظر ادبی در آلمان دارای همان مقامی است که دانته در ایتالیا و شکسْپیر در انگلستان داشته اند و کمتر شخصیتی چون گوته در ادبیات جهان چنین نفوذی داشته اند. وی نمایش نامه نویسی دانشمند بود و علاوه بر آن، داستان ها و سفرنامه هایی از خود باقی گذارد که ایفی ژنی، سرگذشت نامه ها، ورتر، سفر ایتالیا و... از آن جمله اند. گوته سرانجام در 22 مارس 1832م در 83 سالگی درگذشت.
