معرفی و وجه تسمیه استان زنجان | فصل اول از کتاب گویا جلوه‌های ایران – جلد دوم

استان زنجان در کتاب جلوه‌های ایران | معرفی، وجه تسمیه و آب‌وهوای منطقه

کتاب گویا «جلوه‌های ایران – جلد دوم» با تمرکز بر استان زنجان، در چهار فصل تنظیم شده است. فصل نخست این مجموعه، به معرفی کلی استان، وجه تسمیه و آب‌وهوای آن اختصاص دارد؛ از تاریخ پرفراز و نشیب و ارادت مذهبی تا اقلیم متنوع و هنرهای بومی. این فصل، آغاز سفری شنیدنی به قلب یکی از استوارترین و فرهنگی‌ترین استان‌های ایران است.

فصل اول: معرفی، وجه تسمیه و آب‌وهوای استان زنجان | کتاب گویا جلوه‌های ایران – جلد دوم

زنجان را چه بنامیم؟ نوری در تاریکی، سرزمینی استوار که از پسِ خرابی‌های مکرر، بارها جان تازه‌ای گرفته و از یاد نرفته است. خاک این استان، صدای مردان و زنانی را در خود دارد که سقف خانه‌هایشان فروریخته، اما روحشان پابرجا مانده است.

امروز، زنجان زیباتر از همیشه، از جا برخاسته و سرزمینی را پی افکنده که پر از دیدنی‌هایی است که باید با چشم جان دید و در خاطر سپرد. این استان، نه‌تنها خاستگاه هنر و صنعت‌گری، بلکه جلوه‌ای از عشق، ارادت مذهبی و پایداری فرهنگی است.

وجه تسمیه زنجان:

نام «زنجان» در منابع تاریخی با واژه‌هایی چون «زنگان» و «زنگانه» نیز آمده است. برخی ریشه آن را به واژه‌های پهلوی و ترکی نسبت داده‌اند. این نام، در طول تاریخ، همواره با مقاومت، فرهنگ و صنعت همراه بوده است.

آب‌وهوای استان زنجان:

استان زنجان با اقلیم سرد و نیمه‌خشک، زمستان‌هایی پربرف و تابستان‌هایی معتدل دارد. تنوع آب‌وهوایی در مناطق مختلف استان، بستری مناسب برای کشاورزی، دامداری و گردشگری طبیعی فراهم کرده است. از کوه‌های سر به فلک کشیده تا دشت‌های آرام، زنجان جلوه‌ای از آفرینش الهی است.

ارادت مذهبی و هویت فرهنگی:

ارادت مردم زنجان به خاندان علی (علیه‌السلام)، باعث شکل‌گیری بزرگ‌ترین دسته‌های عزاداری در کشور شده است. این ارادت، نه‌تنها در آیین‌ها، بلکه در روح اجتماعی و فرهنگی مردم جاری است.

زنجان، با وجود خرابی‌های تاریخی، اصالت خود را در هنر و صنعت حفظ کرده است. چاقوسازی، ملیله‌کاری و دیگر هنرهای دستی، تنها بخشی از جلوه‌های فرهنگی این استان‌اند که در فصل‌های بعدی بیشتر با آن‌ها آشنا خواهیم شد.