معرفی و وجه تسمیه استان سمنان | فصل اول از کتاب گویا جلوه‌های ایران – جلد هفتم

سمنان در کتاب جلوه‌های ایران | معرفی، نام و هویت سرزمین آسمان و کویر

کتاب گویا «جلوه‌های ایران – جلد هفتم» با تمرکز بر استان سمنان، در چهار فصل تنظیم شده است. فصل نخست این مجموعه، به معرفی کلی استان و وجه تسمیه آن اختصاص دارد؛ از شهر آسمان تا سرزمین کویر، از نشانه‌های ناپیدا تا طبیعتی که در هر سوی آن گنجی نهفته است. این فصل، آغاز سفری شنیدنی به سرزمینی است که در آن، سایه‌ها بیشتر از نور تو را مفتون خود می‌کنند.

فصل اول: معرفی و وجه تسمیه استان سمنان | کتاب گویا جلوه‌های ایران – جلد هفتم

نخستین بار که به سمنان پا بگذاری، وهمی عمیق تو را دربرمی‌گیرد؛ از نشانه‌هایی که در همه‌جا حضور دارند، اما نمی‌توانی آن‌ها را به چشم ببینی. شهری که آسمانش آن‌قدر آبی است که دلت می‌خواهد تکه‌ای از آن را، چون قالیچه‌ای، برداری و بر آن سوار شوی.

استان سمنان، در دامنه‌های جنوبی سلسله جبال البرز واقع شده و از شمال به ارتفاعات سرسبز و از جنوب به دشت کویر می‌رسد. این تنوع ارتفاع، اقلیمی خاص و متنوع را پدید آورده است؛ از کوه و دشت تا بیابان و جنگل.

با وسعتی حدود ۹۶ هزار کیلومتر مربع، سمنان ششمین استان پهناور ایران است و حدود ۶.۵ درصد از مساحت کشور را به خود اختصاص داده است. این استان از شمال با مازندران، از جنوب با اصفهان، از شرق با خراسان و از غرب با تهران هم‌مرز است. مرکز آن، شهر سمنان، یکی از کهن‌ترین شهرهای ایران با پیشینه‌ای تاریخی و فرهنگی غنی است.

وجه تسمیه سمنان:

درباره نام «سمنان» روایت‌های گوناگونی وجود دارد. برخی منابع، آن را برگرفته از واژه «سمن» به‌معنای نرمی و لطافت می‌دانند؛ اشاره‌ای به لطافت آب‌وهوا و خاک منطقه. برخی دیگر، آن را مرتبط با قوم «سمن» یا «سمنگان» می‌دانند که در گذشته در این ناحیه سکونت داشته‌اند.

در متون کهن، سمنان به‌عنوان شهری با پیشینه مذهبی، علمی و فرهنگی شناخته شده است. این نام، نه‌تنها بیانگر جغرافیا، بلکه بازتابی از تاریخ و هویت مردمان این خطه است.

این فصل، دعوتی است به شناخت سرزمینی که در آن، آسمان و کویر، کوه و دشت، تاریخ و طبیعت، در هم تنیده‌اند و هر سوی آن، گنجی در گنجینه‌ای پنهان است.