آیت اللَّه محمدباقر قاینی بیرجندی در سال 1238 ش (1276 ق) در یکی از روستاهای اطراف بیرجند در استان خراسان به دنیا آمد. وی تحصیلات اولیه خود را در زادگاهش آغاز کرد و سپس در مشهد از محضر استادانی همچون میرزا رضا مدرس سبزواری، محمدتقی بجنوردی و سیدمرتضی یزدی قاینی بهره برد. آیت اللَّه بیرجندی از آن پس راهی نجف اشرف گردید و در حلقه درس استادان نامداری همچون میرزا حبیب اللَّه رشتی، میرزا حسین نوری، میرزا حسین خلیلی تهرانی و میرزای بزرگ شیرازی قرار گرفت. وی پس از اخذ اجتهاد، راهی بیرجند گردید و محل رجوع مردم شد. ایشان در بیرجند با علمای مذهب حنفی در مسأله امامت مباحثه می کرد و این جلسات سبب شهرت وی گردید. از آیت اللَّه بیرجندی آثار متعددی بر جای مانده که نورالمعرفه، زُهَرُالرِّیاض و دیوان اشعار و... از آن جمله اند. این عالم ربانی سرانجام در دهم فروردین 1313 ش برابر با چهاردهم ذی حجه 1352 ق در 75 سالگی درگذشت و در بیرجند به خاک سپرده شد.
