بزرگ ترین بحران در روابط متفقین زمان جنگ جهانی دوم كه به اختلاف و جدایى كامل آنها انجامید، بر سر شهر برلین روی داد. به موجب توافق های كنفرانس یالتا، شهر برلین با اینكه در وسط منطقه اشغالی شوروی در آلمان قرار داشت، بین چهار دولت اشغال كننده آلمان تقسیم شده و برای ارتباط نیروهای امریكا و انگلیس و فرانسه در این شهر با مناطق اشغالی خود در آلمان غربی، راه های ارتباطی زمینی معینی در نظر گرفته شده بود. شوروی ها كه از به هم پیوستن مناطق اشغالی سه كشور غربی در آلمان و برلین غربی ناراضی بودند، در اوایل ماه مارس 1948م به انتشار پول رایج آلمان غربی در برلین غربی اعتراض كردند و اعلام داشتند كه این اقدامات با توافق های كنفرانس سران در یالتا و پوتسدام مغایرت دارد. دول غربی به این اعتراض اعتنا نكردند و در نتیجه در 30 مارس 1948م، دولت شوروی حضور نیروهای ممالك غربی در برلین را غیرقانونی اعلام نمود و از فردای آن روز، راه های ارتباطی زمینی برلین با آلمان غربی را مسدود كرد. در عكس العمل به این كار شوروی، كشورهای غربی برای مقابله با تهدید شوروی، یك پل هوایى بین برلین و آلمان غربی به وجود آوردند و تمام مواد مورد نیاز نیروهای خود و سكنه برلین غربی را از طریق هوا به این شهر رساندند. محاصره برلین درست 18 ماه به طول انجامید و در این مدت بیش از 2/3 میلیون تن مواد غذایى و سوخت از طریق هوا به برلین ارسال شد. دولت شوروی روز 30 سپتامبر 1949م به محاصره برلین خاتمه داد ولی بحرانی كه بر سر این ماجرا بین شوروی و كشورهای غرب بروز كرد شكافی بین شرق و غرب به وجود آورد كه با تشكیل پیمان آتلانتیك شمالی، ناتو، و تشكیل دولتی در آلمان غربی در 23 مه 1949م تحت حمایت سه كشور غربی، عمیق تر شد.
مطالب مرتبط
