ماریا زیبیلا مِریان محقق و نقاش آلمانی، در دوم آوریل 1647م در نزدیكی شهر فرانكفورت آلمان به دنیا آمد. وی از كودكی علاقه فوق العاده ای به طبیعت داشت و كنجكاوی زیادی درباره آن از خود ابراز كرد. به طوری كه در ده سالگی راز دگردیسی پروانه و تبدیل تخم به كرم پروانه را كشف كرد. وی در همین زمان اطلاعاتی درباره پروانه به دست آورد كه تا آن هنگام ناشناخته بود. در آن ایام، چنین كشفی با علوم دینی زمان و كلیسا تضاد داشت و آن را نوعی جادوگری می دانستند و فرد كاشف، محكوم به مرگ بود. اما بعدها با تلاش و استدلال های مِریان، رشته حشره شناسی پایه گذاری گردید. او اولین زنی بودكه در نورِنْبِرگ آلمان، یك مدرسه نقاشی دایر كرد و رنگ های طبیعی را از بوته جارو و گل افشان و... به دست آورد. ماریان هم چنین به عنوان نخستین زن، تنها با همراهی دخترش برای سفری تحقیقاتی راهی مناطق گرمسیر استوایى شد و علی رغم مشكلات بسیار، موفق گردید تا نقاشی های بی نظیری از گیاهان و حیوانات مناطق گرم ترسیم نماید. تلاش های بانو مریان باعث شد تا برای اولین بار، دنیای اروپا اطلاعاتی درباره بعضی حشرات مناطق گرم به دست آورد. كارهای هنرمندانه او درقالب تصاویر گیاهان و حیوانات وحشی مناطق استوایى بر روی كاغذ و پوست، منحصر به فرد و غیرقابل تقلید است. نوآوری های هنری او در این زمینه، كیفیات ذهنی مریان را به خوبی نشان می دهد و ویژگی ذوقی وی را مشخص می كند، چنانچه قابل مقایسه با دیگران نیست. این نقاشی ها در اولین كتاب طبیعت شناسی او با دقت رسم گردیده اند. زیبیلا مریان را به راستی بزرگ ترین زن نقاش و قلم زن بر روی فلز مس در همه اعصار نیز دانسته اند. او با مهارتی غیر قابل تصور، با پایه گذاری سبكی جدید در نقاشی، حشرات و گل ها را می كشید و با كوشش خود توانست سبك نقاشی طبیعت بی جان را به وجود آورد. كتاب های مریان اولین كتاب های طبیعت شناسی است كه هنوز اعتبار و ارزش خود را حفظ كرده اند. از آثار این محقق و هنرمند بزرگ می توان كتاب نقاشی دگردیسی حشرات استوا را نام برد. هنر ماریا زیبیلا مریان همانند لئوناردو داوینچی نقاش بزرگ ایتالیایی، در زمان خود یگانه بود. مریان در آخرین ماه های زندگی مبتلابه فلج گردید و قدرت بینایی اش را از دست داد تا اینكه سرانجام پس از عمری تلاش خستگی ناپذیر، در 13 ژانویه 1717م در 70 سالگی در آمستردام هلند درگذشت.
