گابریلا میسترال در سال ۱۹۵۷ میلادی، در دهکده دورافتاده در شمال دره الکی (Elqui) شیلی به دنیا آمد و در روستای مونته گرانده پرورش یافت. او از سن ۱۵ سالگی آغاز به آموزگاری کرد و بعد از سوی آموزش و پرورش شیلی به عنوان رایزن آموزشی برگزیده شد. در سال ۱۹۱۴ با غزل های سه گانه اش به نام غزل های مرگ برنده جایزه ملی شعر شیلی شد. او همچنین به نمایندگی مردم شیلی در جامعه ملل و پس ازآن در سازمان ملل متحد برگزیده شد. مسیترال در سال ۱۹۴۵ به خاطر داستان معروف "دعا به خاطر آنها که خودکشی کردند"، موفق به دریافت جایزه ادبی نوبل گردید. گورنبشته وی این جمله است: «آنچه روح برای جسم انجام می دهد، همان را شاعر برای مردم خود به جای می آوَرَد». گزیده ای از سروده های این شاعر در کتابی با نام «شب زنبیل سیاهی ست» در ایران ترجمه و در سال ۱۳۸۳ خورشیدی توسط انتشارات مروارید و نشر گفت وگوی تمدن ها به انتشار رسیده است.
