آیت اللَّه سیدمحمدباقر صدر در سال 1313 ش (1353 قمری) در كاظمین در خانواده ای فقیر اما نابغه پرور به دنیا آمد. پدرش فقیه بزرگوار سیدحیدر و مادرش دختر شیخ عبدالحسین آل یاسین و بانویی باتقوا بود. آیت اللَّه صدر در كودكی پدر را از دست داد و تحت كفالت برادرش، سید اسماعیل، قرار گرفت. وی پس از فراگرفتن مقدمات و اصول نزد استادان آن زمان و برادرش، راهی نجف اشرف شد و قبل از 20 سالگی به مرحله اجتهاد نائل آمد. این عالم جوان در سن 22 سالگی نخستین اثر علمی - تحقیقی خود را به نام "غایةُ الفكرِ فی علمِ الاصولِ الفقه" را به جهان علم ارایه نمود و كتاب های فَلسفَتنا و اقتصادُنا كه پس از آن به رشته تحریر درآمدند سمبل قدرت نمایی ایدئولوژی اسلامی در برابر اندیشه های وارداتی غرب بودند. آیت اللَّه صدر مسأله رهبری فكری را از مسأله رهبری سیاسی جدا نمی دانست و همگام با فعالیت های فكری، به فعالیت های سیاسی و رهبری سیاسی جامعه نیز همت می گماشت. از این رو، وجودش خطری برای بعثیان به شمار می آمد و همین امر باعث رنجش حاكمان بعثی عراق گردید. آیت اللَّه صدر نقش ارزنده ای در حمایت از انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) داشت و این امر برای رژیم خونخوار عراق ناخوشایند بود. سرانجام حزب بعث عراق پس از دستگیری ایشان و نیز خواهر ارجمندش، سیده بنت الهُدی صدر، آنان را به طرزی فجیع به شهادت رساندند. شهادت این مرد بزرگ و خواهر مكرمه اش پس از شكنجه های فراوان در زندان های رژیم بعثی عراق در روز 19 فروردین 1359 شمسی مصادف با 24 جمادی الاولی سال 1400 قمری در 47 سالگی واقع شد. بدن خونین و شكنجه دیده این شهیدان به طور مخفیانه تحویل یكی از افراد خانواده صدر گردید و اجساد مطهرشان بدون حضور دیگران به خاك سپرده شد.
مطالب مرتبط
