انور خوجه رهبر پیشین آلبانی در سال 1908م به دنیا آمد. او از اوایل دوران تحصیل خود در فرانسه وارد فعالیت های انقلابی گردید و به عضویت حزب كمونیست فرانسه درآمد. انور خوجه در كشاكش جنگ جهانی دوم، رهبری چریك های چپ گرا را بر عهده گرفت و در سال 1941م، حزب كمونیست آلبانی را بنیان نهاد. خوجه در سال 1944م پس از شكست ایتالیا در جنگ جهانی دوم، با كمك ارتش شوروی، قدرت را در آلبانی به دست گرفت و دو سال بعد در این كشور، جمهوری كمونیستی اعلام كرد. انور خوجه تا سال 1961 روابط خوبی با شوروی داشت اما مرگ استالین و آغاز سیاست استالین زدایی، باعث تیرگی روابطش با مسكو گردید و او از آن پس، به طرف مائوئیسم و چین پیش رفت. انور خوجه در دوران چهل ساله حضور خود در رأس قدرت، یك حكومت استالینی همراه با اختناق در آلبانی برقرار كرد و تا پایان عمر از طرفداران سرسخت استالین و از مدافعان طرز تفكر وی به شمار می رفت. با بر هم خوردن ارتباط شوروی و آلبانی و تمایل انور خوجه به مائو، چینی ها نیز كمك های مالی و اقتصادی فراوانی در اختیار رژیم كمونیستی آلبانی قرار می دادند. دوری انور خوجه از شوروی سابق از یك سو و ماهیت كمونیستی افراطی وی در آلبانی كه موجب خودداری این رژیم و دولت های اروپایی در ایجاد روابط سیاسی با یك دیگر گردید، از جانب دیگر، موجب انزوای سیاسی دولت آلبانی شد. هم چنین سیاست های مستبدانه و بسته انور خوجه باعث شد تا آلبانی به فقیرترین كشور اروپا تبدیل شود. سالیان دراز، آلبانی با بیش از هفتاد كشور جهان و اكثر كشورهای صنعتی و اروپای غربی رابطه ای نداشت و روابط این كشور با بسیاری از كشورهای دیگر راكد بود. انورخوجه تنها فرمان روایی بود كه از سال های جنگ جهانی دوم تا لحظه مرگ خود به مدت بیش از چهار دهه در كشور خود حكمرانی كرد، تا اینكه در یازدهم آوریل 1984م در 76 سالگی درگذشت. سرانجام پس از مرگ خوجه، آلبانی در سال 1990م دچار تغییرات قهری اروپای شرقی شد و با سقوط رژیم كمونیستی، به عنوان آخرین كشور اروپایی در سال 1992 حكومت كمونیستی را كنار گذاشت و نظام جمهوری را برگزید.
