علامه سیدمحمد كاظم یزدی در سال 1248 ق در یزد به دنیا آمد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، راهی نجف گردید. در نجف اشرف از محضر استادانی برجسته نظیر میرزای شیرازی و شیخ مهدی آل كاشف الغطاء بهره برد و به اجتهاد دست یافت. آیت اللَّه یزدی كه بر مباحث فقهی. تسلط كامل داشت، مسایل مشكل و پیچیده ی فقه را با بیانی روان و ساده و با استدلال قوی به طلاب عرضه می كرد. ایشان هم چنین در مدتی كوتاه، علوم ریاضی و نجوم را آموخت و در زمره ی استادان برجسته ی این دانش ها درآمد. علامه یزدی پس از ارتحال میرزای بزرگ شیرازی و آخوند خراسانی، زعیم عالیقدر جهان تشیع گردید و در راه حفظ كیان اسلامی، به صحنه آمد. ایشان علاوه بر نشر احكام الهی و مبارزه برای عزت و آزادی مسلمانان، بناهای خیریه، مراكز عام المنفعه و نیز مساجد و مدارسی را تاسیس كرد. از این عالم الهی، آثار فراوانی به جای مانده است كه كتب حاشیه بر مكاسب، الصَّحیفةُ الكاظمیه و... از آن جمله اند. كتاب شهیر عُروَةُالوثقی اثر این مرجع بزرگ دینی است كه در آن، ابواب فقه را به روشی بدیع شرح داده است. در مكتب علامه یزدی فرزانگان بی شماری پرورش یافتند كه هر یك بعدها، استوانه های علمی سرزمین اسلامی بودند و به عنوان مرجع دینی، پاسخگوی مسایل گوناگون مردمی شدند. از جمله ی این بزرگواران، حضرات آیات عظام: شیخ محمد حسین كاشف الغطا، شهید سیدحسن مدرس، سیدمحمدتقی خوانساری، سیدمحمد فیروزآبادی، سیدعبدالحسین شرف الدین عاملی و ده ها عالم فاضل، خوشه چین دروس معرفت این علامه ی بزرگ بوده اند. علامه محمدكاظم یزدی سرانجام در 89 سالگی به لقای معبود شتافت و در حرم مطهر امام علی(ع) به خاك سپرده شد.
