لئوناردو داوینچی هنرمند شهیر ایتالیایى، در 14 اوت 1452م در دهكده وینچی در نزدیك شهر فلورانس ایتالیا به دنیا آمد و به زودی نبوغش در زمینه های گوناگون هنری آشكار شد. وی از آغاز جوانی به مطالعه طبیعت و بررسی سنگ ها، رودها و كوه ها... می پرداخت. علاوه بر این، لئوناردو از همان زمان به مجسمه سازی علاقه ای وافر داشت. لذا پدرش وی را به فلورانس فرستاد تا هنر مجسمه سازی و نقاشی را بیاموزد. داوینچی در مدت زمان كوتاهی نقاشی را فرا گرفت و به استادی رسید. وی علاوه بر آن در رشته های مهندسی راه و ساختمان، اخترشناسی، زمین شناسی، كالبدشناسی و هواشناسی استاد بود و اختراعات متعددی در هر رشته به انجام رساند. وی در یادداشت های روزانه خود، طرح های جالبی از زیردریایى، تانك جنگی، لباس غواصی، چترنجات، نیروی جاذبه، اختراع دوربین، اختراع رطوبت سنج و بالگرد و... كشید كه از جمله كارهای علمی و عملی این هنرمند و دانشمند بود. داوینچی با این كه فرزند قرون وسطی به شمار می رفت، با این حال، نوآوری و كارهای جالبش، وی را در زمره پیش قدمان رنسانس قرار داده است. اختراعات و اكتشافات او به قدری زیاد و متنوعند كه به راستی انسان را به حیرت می اندازد. حتی گفته می شود كه لئوناردو داوینچی در علم و هنر، از هم عصران خود، ده ها و گاهی صدها سال پیش افتاده بود و به جایى رسید كه با مردم قرن بیستم، فاصله چندانی نداشت. داوینچی پس از سفر به چند شهر ایتالیا، در سال 1506م به فرانسه رفت و نقاش دربار لویى دوازدهم پادشاه این كشور شد. وی با میكل آنژ دیگر نقاش و مجسمه ساز مشهور هموطن خود معاصر بود و این دو هنرمند نقش مهمی در تكوین هنر دوره رنسانس داشتند. داوینچی نقاشی بزرگ نیز، به شمار می رود كه آثارش را با دیدی آینده نگر و ژرف به وجود می آوَرْد. از داوینچی آثار بسیاری برجای مانده ولی اكثراً ناقص و نیمه تمامند زیرا وی با چنان شتابی در عرصه علوم و فنون جولان می كرد كه فرصت تكمیل آنها را نمی یافت. با این حال از جمله تابلوهای نقاشی او شام آخر و لبخند ژوكوند است كه مهم ترین و زیباترین اثر اوست. هم چنین ساختمان كلیسای جامع میلان، از برجسته ترین آثار معماری داوینچی است. لئوناردو داوینچی سرانجام در 2 مه 1519م در 67 سالگی درگذشت.
