پس از درگذشت حاج سیدكاظم رشتی جانشین شیخ احمد احسایى كه فرقه ی شیخیه را پایه ریزی كرده بود، بین دو تن از شاگردان او بر سر ریاست این فرقه رقابت در گرفت. در 1259 ق سیدعلی محمد شیرازی كه شاگرد معروف سیدكاظم بود، پس از سفر به مكه به بندر بوشهر رفت و در آن جا خود را به جای "ركن باب" یعنی نایب امام زمان خواند و پیروانش به بابیه معروف شدند. چیزی نگذشت كه سیدعلی محمد از مقام بابیت بالاتر رفت و ادعاكرد كه او نقطه ی اعلی یا نقطه ی بیان است و سپس مدعی شدكه خود، قائم آل محمد(ص) می باشد و كتاب البیان رانگاشت. از این پس او دعوت خود را آشكار كرد و طرفداران فراوانی یافت كه چندین بار با قشون دولتی جنگیدند و حتی پیروزهایی به دست آوردند. سرانجام سیدعلی محمد محبوس گردید و پس از درگیری های فراوان، علمای تبریز حكم به اعدام وی دادند. بالاخره در شعبان 1266 ق میرزاعلی محمد شیرازی را به تبریز برده و به دستور امیركبیر تیرباران كردند.
