برای حفظ و توسعه و ترقی زبان فارسی، اساسنامه تشكیل فرهنگستان زبان و ادب پارسی در یازدهم خرداد 1314ش در هیئت وزیران به تصویب رسید و اولین جلسه آن با حضور 24 تن از ادیبان كشور فردای آن روز، در دوازدهم خرداد 1314 برگزار شد. اهمّ وظایف فرهنگستان عبارتند از: اختیار الفاظ و اصطلاحات در هر رشته از رشتههای زندگانی با سعی در این كه حتی الامكان، فارسی باشند؛ پیراستن زبان فارسی از الفاظ نامناسب؛ تهیه دستور زبان و استخراج و تعیین قواعد برای وضع لغات فارسی و اخذ یا ردّ لغات بیگانه و خارجی؛ جمع آوری لغات، اصطلاحات، اشعار، امثال و نوادر محلی؛ تشویق شعرا و نویسندگان در ایجاد شاهكارهای ادبی؛ تشویق دانشمندان به تألیف و ترجمه كتب سودمند به فارسی فصیح و مأنوس و مطالعه در اصلاح خط فارسی. فرهنگستان پس از شهریور 1320 به تدریج ضعیف و سپس تعطیل گردید. پس از آن، كوشش هایی برای افتتاح مجدد آن به عمل آمد كه ثمری نبخشید تا این كه سرانجام، فرهنگستان زبان ایران، در آبان ماه 1349 ش بنیان نهاده شد.
مطالب مرتبط
