امام قطب الدین ابوالحسن سعید بن هبة اللَّه بن حسین راوندی پس از تحصیل مقدمات به سرعت مدارج علمی را طی نمود. وی از شاگردان خاص علامه طبرسی صاحب تفسیر مجمع البیان و دیگر اساتید عصر بود. ابن شهر آشوب، علی بن محمد المدائنی و دو فرزندش حسین و محمد از شاگردان قطب و فقهای زمان بوده اند. قطب الدین راوندی در تفسیر، نهج البلاغه، كلام، فلسفه، فقه، حدیث، تاریخ، اصول فقه و شعر و ادب استاد زمانه بود و در هر كدام دارای تالیفاتی می باشد. كه اُمّ القُرآن، تفسیرالقرآن، الاختلافات، رسالةُالفقها، فِقهُ القرآن و... از آن جمله اند. این عالم بزرگ و این فقیه ربانی سرانجام در سال 573 ق در شهر مقدس قم جان به جان آفرین تسلیم كرد و در جوار حرم مطهر حضرت معصومه به خاك سپرده شد. روزی كه پس از هشتصد سال، قصد بازسازی صحن مبارك را داشتند، با پیكر سالم و سیمای نورانی این عارف باللَّه مواجه شدند و حسب الامر حضرت آیت اللَّه مرعشی نجفی، سنگ قبر بلندی بر فراز مزارش نصب كردند.
مطالب مرتبط
