ملك جهان خزاعی سال ۱۳۲۸ش در روستای حیدرآباد شهرستان تربت حیدریه متولد شد. در چهارده سالگی به انگلستان رفت و در سن شانزده سالگی وارد دانشگاه شد. وی در سال ۱۹۶۷م در رشته هنرهای زیبا (نقاشی و مجسمه سازی) از دانشگاه لندن فارغ التحصیل شد و در ۱۹۷۲م در رشته مدیریت هنری از مدرسه «افلید یونیورسیتی كالج لندن» فوق لیسانس گرفت و دوره كارآموزی را در «رویال شكسپیر» گذراند. او پیش از شروع فعالیت در سینما، سال ۱۹۷۰م در «رویال كورت» لندن طراح صحنه و لباس بود. خزاعی در همین سال ها نویسنده و تصویرگر دو كتاب «سنگ صبور» و «شاهزاده آهو» در فرانسه بود و جایزه بهترین نویسنده و تصویرگر كتاب سال را دریافت كرد به عنوان نویسنده برگزیده انجمن زنان در فرانسه شناخته شد. وی در آنجا طراحی صحنه و لباس نمایش های مهابهارتا، این موجود شگفت انگیز، دون ژوان و رستمی دیگر اسفندیاری دیگر را بر عهده گرفت و تجربیات بیش تری اندوخت. خزاعی در سال ۱۹۷۲م به دعوت وزارت فرهنگ و هنر وقت به ایران بازگشت و با سمت طراح دائمی اداره تئاتر به كار پرداخت. در این سال ها با هنرمندانی چون عزت الله انتظامی، داوود رشیدی و ركن الدین خسروی در بیش از ۴۵ نمایش از جمله: "سنگ و سرنا" (نصرت پرتوی)، "بنگاه تئاترال" (علی نصیریان)، "غروب در دیاری غریب"، "قصه ماه پنهان" و "سگی در خرمن جا" ( هرسه به كارگردانی عباس جوانمرد) همكاری كرد. وی در همین سال ها در ایران طراح صحنه و لباس چند سریال تلویزیونی از جمله: "سمك عیار" و "افسانه های كهن فارسی"؛ و هم چنین در اروپا، طراح صحنه و لباس فیلم های "صحرای تاتارها"، "ملاقات با مردان استثنایی"، "رقص های مقدس"، "در غربت"، "مهابهارتا" و "اولین پل" بوده است. فیلم "شازده احتجاب" (بهمن فرمان آرا) نخستین فیلم سینمایی است كه ملك جهان خزاعی طراحی صحنه و لباس آن را در ایران انجام داد. او در سال های قبل از انقلاب در چند فیلم دیگر كار كرد كه شاخص ترین آن ها "سایه های بلند باد" و "ملكوت" است. خزاعی در سال های بعد از انقلاب اسلامی پس از تجربه های فراوانی كه در انگلستان و فرانسه كسب كرده بود، طراحی صحنه و لباس تعداد زیادی از فیلم های سینمایی را عهده دار بوده كه از آن جمله می توان "بلندی های صفر"، "عاشق فقیر"، "دل و دشنه"، "ضیافت"، "غزال"، "فصل پنجم"، "تولد یك پروانه"، "دو زن"، "صنم"، "دختران خورشید"، "نسل سوخته"، "تیك"، "باران"، "دختری به نام تندر"، "بانوی كوچك" و "دخیل" را نام برد.
