شرح فرازهای دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان

شرح فرازهای دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان

شرح فرازهای دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان از سری مجموعه راه بهشت شامل مفاهیم مهم تربیتی در چند فراز تقدیم حضورتان می گردد...

❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖

دعای روز دهم ماه مبارک رمضان :

اللَّهُمَّ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الدَّنَسِ وَ الْأَقْذَارِ وَ صَبِّرْنِی فِیهِ عَلَی کَائِنَاتِ الْأَقْدَارِ وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِلتُّقَی وَ صُحْبَةِ الْأَبْرَارِ بِعَوْنِکَ یَا قُرَّةَ عَیْنِ الْمَسَاکِین.
ای خدا؛ در این روز مرا از پلیدی و کثافات پاک کن و بر حوادث خیر و شر، قدرت صبر و تحمل به من عطا کن و من را بر تقوی، پرهیزکاری و مصاحبت نیکوکاران موفق دار، به یاری خود ای مایه شادی و اطمینان خاطر مسکینان.

❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖

فراز اول: متوجه گناهان نیستم :

اللَّهُمَّ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الدَّنَسِ وَ الْأَقْذَارِ
خدایا؛ مرا از کثافات پاک کن؛ ما خود را آلوده کرده ایم، اما از او می خواهیم که ما را پاک کند؛ چرا که ما متوجه نجاست ها نیستیم؛ بشر از نجاست بدش می آید اما نجاست خیلی از امور را متوجه نمی شود؛ لذت های آنی چشم انسان را کور کرده و متوجه نمی شود که نجس است؛ خدا باید دست ما را بگیرد تا بفهمیم که چه چیزی آلوده است.

❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖

فراز دوم: صبر عالی ترین عامل ترقی :

وَ صَبِّرْنِی فِیهِ عَلَی کَائِنَاتِ الْأَقْدَارِ
خدایا؛ بر من مقام صبر بده تا آنچه در عالم تقدیر برایم مقدر کرده ای بتوانم تحمل کنم ، صبر، مهمترین عامل ترقی است «وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا؛ وَکانُوا بِآیاتِنا یُوقِنُون .[سوره سجده آیه 24]» و برخی از آنان را چون [در برابر مشکلات ، سختی ها و حادثه های تلخ و شیرین] صبر کردند و همواره به آیات ما یقین داشتند، پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما [مردم را] هدایت می کردند.

❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖

فراز سوم: با خردمندان معاشرت کنیم :

وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِلتُّقَی وَ صُحْبَةِ الْأَبْرَارِ
خدایا؛ من را موفق به تقوی کن و با نیکان مصاحب باشم؛ قال علیُّ بن الحُسَین «علیهما السلام»: «مَجالِسُ الصّالِحینَ داعیةٌ الَی الصَّلاحِ، وَ آدابُ العُلَماءِ زیادَةٌ فیِ العَقْلِ، وَ طاعَة وُلاةِ الأمْرِ تَمامُ العِزِّ؛[تحف العقول، حکمت 35]». امام سجاد «علیه السلام» می فرماید: «وقتی صالحان در یک جا جمع می شوند به نیکی دعوت می کنند، و معاشرت با دانشمندان فزونی در خرد است، و طاعت والیان امر (حکّام الهی) کمال عزّت است.

زندگی انسان، دسته جمعی است و انسان نمی تواند به تنهایی زندگی کند. انسان در زندگی جمعی، نیاز به رفیق داشته و بدون رفیق زندگی ناگوار است، به طوری که روح ناآرام می شود، لذا زندان های انفرادی بسیار سخت بوده و اگر طولانی شوند باعث جنون می گردد».

رابطه دین و دوست :

حدیثی از امام علی علیه السلام گواه بر این مطلب است که می فرماید: «اذَا اشْتَبَهَ عَلَیْکُم حالُ الرَّجُلِ فَلَمْ تَعْرِفُوهُ فَانْظُروا الی خُلَطائِهِ وَ جُلَسائِهِ فَانَّ الْمَرْءَ عَلی دینِ خَلیلِهِ وجَلیسِهِ؛ اگر حال کسی بر شما مشتبه شد و نمی توانید بفهمید که خوب است یا بد، به دوستان و همنشینانش نگاه کنید چرا که انسان دین دوستانش را دارد».[شیخ صدوق، صفات الشیعه، ص6 - گفتار معصومین(علیهم السلام)، مکارم شیرازى، ناصر، محقّق/ مصحّح: عبدالله زاده‏، سید محمد، مدرسه الامام على بن ابى طالب(علیهما السلام)، قم‏، 1387 هـ ش، چاپ اول‏، ج1، ص168]

این روایت نشان می دهد که دین و ایمان انسان، بستگی به دوست او و هم نشینان او دارد. در روز قیامت، جهنّمیان به جهنّم و بهشتیان به بهشت می روند، امّا از آیات استفاده می شود که افراد جهنمی و بهشتی با هم ارتباط دارند و هم دیگر را می بینند که گاهی گفتگوهایی بین آنها ردّ وبدل می شود، از جمله آن گفتگوها این است که بهشتیان می گویند: «مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ»؛ چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟» و آنها دلایلی ذکر می کنند: «قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ* وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ* وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ؛[سوره مدّثر، آیات 42- 45]»؛ می گویند ما از نمازگزاران نبودیم، و اطعام مستمندان نمی کردیم، و پیوسته با اهل باطل همنشین و هم صدا بودیم»، و « «وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ»؛ و همواره روز جزا را انکار می کردیم»

(همنشین تو از تو به باید
تا تو را عقل و دین بیفزاید

با بدان کم نشین که صحبت بد
گر چه پاکی تو را پلید کند

آفتاب بدین بزرگی را
لکه ابر ناپدید کند)
[سعدی]

❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖

فراز چهارم: معنای غرة العین :

بِعَوْنِکَ یَا قُرَّةَ عَیْنِ الْمَسَاکِین
متوسل می شوم به مقام اعانت خودت ای نور چشم بیچارگان، وقتی که چشم انسان بی نور می گردد، رابطه او با عالم قطع می شود. چشم مهمترین عامل ارتباطی ما با جهان خارج است و بیچاره، کسی که چشم نداشته باشد، بدتر از او کسی است که چشم باطنی اش بسته شده و جلوی واردات قلبی او گرفته می شود، قلب او در برابر حقایق عالم، بسته است؛ خدایا؛ به مقام اعانه خودت توسل می جویم؛ در اینجا غرة العین معمولا به نور چشم معنا می شود، اما معنای دقیق تر آن خنکی چشم است، برای چشم امور داغ ضرر دارد و برای زدودن میکروب های چشم، آب سرد و خنک مفید است که چیزهای مفید برای چشم را به خنکی چشم تعبیر می کنند؛ برای اینکه به چشم آرامش می دهد.