دعای الحمد لله الذی یجود فلا یبخل و یحلم فلا یعجل/ شب سیزدهم رمضان
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السابع عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الثالثة عشر و يومها و ما نختاره من عدة روايات
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هفدهم اعمال و دعاهای شب و روز سیزدهم ماه رمضان: فصل آنچه که مختص به شب سیزدهم ماه می باشد: فصل اول دعاهای مخصوص شب سیزدهم (اولین دعا):
دعاى مخصوص شب سیزدهم از ماه رمضان :
مِنْهَا مَا وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ أَصْحَابِنَا رَحِمَهُمُ اللَّهُ الْعَتِيقَةِ وَ قَدْ سَقَطَ مِنْهُ أَدْعِيَةُ لَيَالٍ فَنَقَلْنَا مَا بَقِيَ مِنْهَا وَ هُوَ دُعَاءُ اللَّيْلَةِ الثَّالِثَةَ عَشَرَ
دعاى شب سيزدهم براساس كتاب‌هاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه-:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يَجُودُ فَلَا يَبْخَلُ وَ يَحْلُمُ فَلَا يَعْجَلُ الَّذِي مَنَّ عَلَيَّ مِنْ تَوْحِيدِهِ بِأَعْظَمِ الْمِنَّةِ
ستايش خدا را كه مى‌بخشد و بخل نمى‌ورزد و بردبارى مى‌كند و شتاب نمى‌كند، خدايى كه از توحيد خود بزرگ‌ترين منّت را بر من نهاد
وَ نَدَبَنِي مِنْ صَالِحِ الْعَمَلِ إِلَى خَيْرِ الْمِهْنَةِ وَ أَمَرَنِي بِالدُّعَاءِ فَدَعَوْتُهُ فَوَجَدْتُهُ غِيَاثاً عِنْدَ شَدَائِدِي
و از اعمال شايسته به بهترين خدمت و بندگى فراخواند و دستور دعا داد و من به درگاه او دعا كردم و او را فريادرس خود در سختى‌ها يافتم و ديدم،
وَ أَدْرَكْتُهُ لَمْ يُبَعِّدْنِي بِالْإِجَابَةِ حِينَ بَعُدَ مَدَاهُ وَ لَا حَرَّمَنِي الِانْتِيَاشَ لِمَا عَمِلْتُ مَا لَا يَرْضَاهُ
خدايى كه اجابت خود را در زمانى كه دور از دسترس بود، از من دور نداشت و آن گاه كه به آنچه مورد پسند او نبود عمل كردم، مرا از نيل [به مطلوبم]محروم نگردانيد،
أَقَالَنِي عَثْرَتِي وَ قَضَى لِي حَاجَتِي وَ تَدَارَكَ قِيَامِي وَ عَجَّلَ مَعُونَتِي فَزَادَنِي خُبْرَةً بِقُدْرَتِهِ وَ عِلْماً بِنُفُوذِ مَشِيَّتِهِ
خدايى كه لغزشم را ناديده انگاشت و خواسته‌ام را برآورد و شب‌خيزى‌ام را جبران نمود [پاداش داد]و در يارى‌ام شتاب كرد و به قدرت خود بر آگاهى و با نفوذ مشيّتش بر دانشم افزود.
اللَّهُمَّ إِنَّ كُلَّ مَا جُدْتَ عَلَيَّ بِهِ بَعْدَ التَّوْحِيدِ دُونَهُ وَ إِنْ كَثُرَ وَ غَيْرُ مُوَازٍ لَهُ وَ إِنْ كَبُرَ لِأَنَّ جَمِيعَهُ نِعَمُ دَارِ الْفَنَاءِ الْمُرْتَجِعَةِ
خداوندا، هرچه به جز توحيد بر من ارزانى داشته‌اى، پايين‌تر از آن است اگرچه بسيار باشد و با آن برابرى نمى‌كند اگرچه بزرگ باشد؛ زيرا همه‌ى آن‌ها نعمت‌هاى واگرداندنى سراى ناپايدار است
وَ هُوَ النِّعْمَةُ لِدَارِ الْبَقَاءِ الَّتِي لَيْسَتْ بِمُنْقَطِعَةٍ فَيَا مَنْ جَادَ بِذَلِكَ عَلَيَّ مُخْتَصّاً لِي بِرَحْمَتِهِ وَفِّقْنِي لِلْعَمَلِ بِمَا يَقْضِي حَقَّ يَدِكَ فِي هِبَتِهِ
ولى توحيد نعمت سراى پاينده است و هرگز پايان نمى‌پذيرد. پس اى خدايى كه اين نعمت را به من ارزانى داشته و رحمت خود را به من اختصاص دادى، مرا به عمل به آنچه حق تصرّف تو در اين بخششت را برمى‌آورد، موفق گردان.
اللَّهُمَّ بَيِّضْ أَعْمَالِي بِنُورِ الْهُدَى وَ لَا تُسَوِّدْهَا بِتَخْلِيَتِي وَ رُكُوبِ الْهَوَى فَأَطْغَى فِيمَنْ طَغَى
خداوندا، اعمال مرا به نور هدايت سپيد گردان و به واسطه‌ى آزاد گذاشتن من در عمل براساس خواهش نفسم سياه مگردان، تا مبادا جزو طغيان‌گران گرديده و از حدّ خود تجاوز كنم
وَ أُقَارِفُ مَا يَسْخَطُكَ بَعْدَ الرِّضَا وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيرا
و بعد از خشنودى تو، آنچه را كه موجب خشم تو است، مرتكب گردم. كه تو بر هر چيز توانايى. درود و سلام فراوان خداوند بر محمّد و خاندان او.
