اسراف در لغت به معناى تجاوز از حد و ميانه روى است.
قرآن مى فرمايد:
... كُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَايُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ [1]
بخوريد و بياشاميد ولى زياده روى نكنيد كه خداوند اسراف كاران را دوست ندارد.
غذاى مورد نياز بدن هر قدر كه باشد اسراف محسوب نمى شود. امام صادق عليه السلام فرمود:
ليس فيما اصلح البدن اسراف [2]
آنچه بدن بدان نياز دارد (تا بتواند وظايف خويش را به خوبى انجام دهد) اسراف نيست.
مسأله: خوردن بيجا، پرخورى و زياده روى مكروه است.[3]
برخى تصور مى كنند كه فقط دور ريختن اسراف است در حالى كه زياده روى در مصرف، هم اسراف محسوب مى شود و هم آسيب به خود.
بايد به گونه اى غذا طبخ و توزيع شود كه غذا دور ريخته نشود و از طرفى هم شايسته است با توجه به اينكه ميل و اشتهاى افراد متفاوت است، آنها كه ميل كمترى به غذا دارند به اطلاع ميزبان برسانند تا از زياد آمدن و اسراف در غذا جلوگيرى شود.
---------------------------------
[1] اعراف/ 31
[2] سفينة البحار، ج 1، ص 616
[3] توضيح المسائل مراجع، ج 2، ص 607.
