حبیب نجار که بود و چرا به سوره یس حبیب نجار گویند؟

yasin-habib.najjar
از پیامبر اسلام(ص) روایت شده است؛ «صدیقان سه نفرند: 1. حبیب نجار، مؤمن آل یاسین که [خداوند] می‌گوید: "پیروى کنید از رسولان و پیروى کنید از کسانى که مزدى از شما نمی‌خواهد و رهبرند". 2. حزقیل، مؤمن آل فرعون، 3. على بن ابی‌طالب(ع) که بهتر همه است»

حبیب نجار که بود و چرا به سوره یس حبیب نجار گویند؟

پرسش: داستان حبیب نجار چه بود و آیا سوره یس، به نام او نیز نامیده می شود؟!

 نامگذاری سوره یس به حبیب نجار

پیشنهادی: فضائل سوره یاسین

نام مشهور سوره یس، همان «یس» است که در زمان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نیز به همین نام از آن یاد می شد. اما چون در این سوره، داستان حبیب نجار آمده، بعدها در برخی منابع به نام او نیز از آن یاد  شده است.[جعفر شرف الدین‏، الموسوعة القرآنیة، خصائص السور، ج ‏7، ص 171، بیروت، دار التقریب بین المذاهب الاسلامیة، چاپ اول، 1420ق]

در آیه بیستم سوره یس می خوانیم: «و مردى [با ایمان] از دورترین نقطه شهر با شتاب فرا رسید، گفت: اى قوم من! از فرستادگان [خدا] پیروى کنید».] وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدینَةِ رَجُلٌ یسْعى‏ قالَ یا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلینَ].

 ‏آن مرد حبیب بن اسرائیل نجّار بود [بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج ‏4، ص 572، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، 1416ق؛ ثعلبی نیشابوری، ابو اسحاق احمد بن ابراهیم، الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، ج ‏8، ص 126، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ اول، 1422ق].

و منزلش در دورترین دروازه از دروازه هاى شهر بوده و هنگامى که به او خبر رسید که مردمان شهر می خواهند رسولان را به قتل برسانند، در حالی که سخت می دوید، به آن جا آمد.[طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ‏8، ص 655، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش.]

از پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) روایت شده است؛ «صدیقان سه نفرند:

1. حبیب نجار، مؤمن آل یاسین که [خداوند] می گوید: "پیروى کنید از رسولان و پیروى کنید از کسانى که مزدى از شما نمی خواهد و رهبرند".
2. حزقیل، مؤمن آل فرعون،
3. على بن ابی طالب (علیهما السلام) که بهتر همه است».[شیخ صدوق، الأمالی، ص 476، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق.]

در مورد حبیب نجار گفته شده؛ وی مبتلا به بیمارى جذام و فلج بود، رسولان او را شفا دادند و او نیز به آنان ایمان آورد.[مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج ‏8، ص 655].

حبیب نجار در غار، خدا را پرستش می کرد، شنید افرادی از سوی حضرت عیسی(علیه السلام) به انطاکیه وارد شدند نزدشان رفت و پرسید: «آیا در ازای این دعوت مزدی می خواهید؟» گفتند: خیر. پس رو به قومش نمود و گفت: «اى قوم من! از فرستادگان [خدا] پیروى کنید! از کسانى پیروى کنید که از شما مزدى نمی خواهند و خود هدایت یافته‏ اند! من چرا کسى را پرستش نکنم که مرا آفریده، و همگى به سوى او بازگشت داده می شوید؟! آیا غیر از او معبودانى را انتخاب کنم که اگر خداوند رحمان بخواهد زیانى به من برساند، شفاعت آنها کمترین فایده اى براى من ندارد و مرا [از مجازات او] نجات نخواهند داد! اگر چنین کنم، من در گمراهى آشکارى خواهم بود!  [به همین دلیل] من به پروردگارتان ایمان آوردم پس به سخنان من گوش فرا دهید!»، امّا قومش او را با سنگ مورد حمله قرار دادند، سرانجام او را شهید کردند و به او گفته شد: «وارد بهشت شو!» گفت: «اى کاش قوم من می دانستند ... که پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامی داشتگان قرار داده است!» و ما بعد از او بر قومش هیچ لشکرى از آسمان نفرستادیم، و هرگز سنت ما بر این نبود، آنان بعد از کشتن حبیب نجار چندان عمری نکردند تا این که یک صیحه آسمانى آنان را گرفت ناگهان همگى خاموش شدند.[سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج ‏5، ص 261، قم، کتابخانه آیة الله مرعشى نجفى، 1404ق؛ نیز ر.ک: یس، 20 – 29]

پدیدآورنده: 
Share