سر الکساندر فلمینگ، میکروب شناس برجسته اسکاتلندی در روز چهارم سپتامبر 1928میلادی به طور اتفاقی موفق به کشف پنی سیلین شد. فلمینگ پزشک و محقق انگلیسی این ماده شفابخش را از کپک هایی به دست آورد که در محیط کشت طبی برای رشد میکرب استافیلوکوک مهیا کرده بود. پنی سیلین علی رغم دارا بودن خاصیت قوی میکروب کشی، محرک و مسموم کننده نبود. فلمینگ این کشف را با نام پنی سیلین در سال 1929میلادی اعلام کرد اما در آن زمان، کسی به این کشف مهم علاقه ای نشان نداد، از این رو، پنی سیلینِ اکتشافی، سال ها در شیشه آزمایشگاه ماند تا این که جنگ جهانی دوم آغاز شد و جراحان ارتش، به فکر پیدا کردن روش هایى تازه و موثر برای درمان زخم های عفونی مجروحان جنگی افتادند. در این جا بود که آنان پنی سیلین و اثرات آن در بهبود بخشیدنِ زخم های عفونی را به خاطر آوردند. در این هنگام بود که دو دانشمند میکروب شناس و بیولوژیست با نام های هُوارْدْ فلوری و ارنسْتْ چین توانستند آن را به صورت یک داروی عملی عرضه دارند. این سلاح قدرت مند در مبارزه با باکتری ها، بسیار قوی عمل می کرد و در این زمان کاربرد وسیعی یافت. با کشف پنی سیلین، این آنتی بیوتیک نیرومند، علم پزشکی قرن 20 دستخوش انقلابی عظیم شد. فلمینگ، ۱۷ سال پس از کشف پنی سیلین، در سال ۱۹۴۵میلادی، به همراه هوارد فلوری و ارنست چین به دریافت جایزه نوبل پزشکی نائل آمد و به لقب بهترین خدمت گزار کشور مفتخر گردید. سر الکساندر فلمینگ سرانجام در یازدهم مارس ۱۹۵۵میلادی در سن ۷۴ سالگی درگذشت.
مطالب مرتبط
