سِر الکساندر فلمینگ پزشک و کاشف معروف انگلیسی، در ششم اوت 1881میلادی، در خانواده ای کشاورز در شهر لاچفیلد فارم اسکاتلند به دنیا آمد. الکساندر فلمینگ پس از طی تحصیلات متوسطه راهی لندن شد و به همراه برادرش مشغول به کار گردید. با این حال از بیست سالگی تصمیم به ادامه تحصیل گرفت و پس از پنج سال موفق به اخذ دکترای پزشکی شد. فلمینگ پس از آن وارد تحقیقات پزشکی شد و به مطالعات میکروب شناسی علاقه مند گردید. او در جریان جنگ جهانی اول، در بهداری ارتش انگلیس به خدمت مشغول بود. فلمینگ در آن مدت متوجه شد که عده زیادی از سربازان در نتیجه عفونت زخم می میرند و این امر باعث تأثر و وحشت در او شد. فلمینگ مشاهده می کرد که حتی بهترین وسایلی که علم جراحی در آن زمان فراهم آورده است قادر نیست بیماران مبتلا به عفونت زخم را از مرگ نجات دهد. وی از همان زمان مصمم شد تمام عمر خود را در راه تحقیق و مطالعه درباره باکتری معمولی که موجب عفونت زخم می شود صرف کند. در نهایت، ده سال پس از پایان جنگ، در چهارم سپتامبر 1928میلادی، یک اتفاق تصادفی و یک مطالعه دقیق و موشکافانه باعث شد که فلمینگ برای از بین بردن باکتری های تولید کننده عفونت زخم، موفق به کشف پنی سیلین گردد که برای بافت های انسانی اثرات نامطلوبی در پی نداشت. فلمینگ این ماده شفابخش را از کپک هایی به دست آورد که در محیط کشت طبی برای رشد میکرب استافیلوکوک مهیا کرده بود. پنی سیلین علی رغم دارا بودن خاصیت قوی میکروب کشی، محرک و مسموم کننده نبود. این کشف درتاریخ طب بی نظیر بود و نشان می داد که نتایج ناشی از آن، انقلابی درتاریخ پزشکی به وجود خواهد آورد. پنی سیلین بدان صورت که فلمینگ کشف کرد کاربردی نداشت؛ تا این که یازده سال بعد در سال 1939میلادی با کمک دو دانشمند زیست شناس و میکروب شناس به نام های هوارد فلوری و ارنست چین، این آنتی بیوتیک به صورت داروی ضد عفونت عرضه شد. در طی جنگ جهانی دوم، آنتی بیوتیک ها کاربرد وسیعی پیدا کردند وجان میلیون ها نفر رانجات دادند. فلمینگ، 17 سال پس از کشف پنی سیلین، در سال 1945میلادی، به دریافت جایزه نوبل پزشکی نایل آمد و به لقب بهترین خدمت گزار کشور مفتخر گردید. الکساندر فلمینگ سرانجام در یازدهم مارس 1955میلادی در 74 سالگی درگذشت.
مطالب مرتبط
